Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 25 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie złożenia wniosku o wpisanie Gminy [...] do rejestru gmin, na obszarze których używane są nazwy w języku mniejszości postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 20 listopada 2009 r. doręczonym w dniu 9 grudnia 2009 r., skarżący W. K. został wezwany do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 7 lipca 2009 r. w przedmiocie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 300 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi w przypadku nie uiszczenia wpisu w wymienionym terminie.
Skarżący, wnioskiem z dnia 16 grudnia 2009 r. (data stempla pocztowego) złożonym na urzędowym formularzu PPF, zwrócił się o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca nie jest właścicielem nieruchomości, nie posiada oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro, nie uzyskuje żadnych dochodów, nie posiada też żadnych środków na utrzymanie i egzystencję, ale prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Na skutek prowadzonej przez komornika sądowego egzekucji wnioskodawca utracił gospodarstwo rolne wraz z inwentarzem żywym. Do wniosku dołączył m.in. kopie: zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, orzeczeń wydanych w postępowaniach egzekucyjnych, dokumentacji dotyczącej szkód powstałych na skutek gradobicia w dniu 4 czerwca 1998 r. oraz postanowień z lat 2000 - 2007 o umorzeniu dochodzeń w sprawach kradzieży oraz zniszczenia mienia.
Wskazać należy, iż powyższy wniosek jest drugim wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym przez W. K. w niniejszej sprawie. Po rozpoznaniu poprzedniego wniosku, postanowieniem z dnia 19 października 2009 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, wobec niezastosowania się przez niego do wezwań o przedłożenie dokumentów źródłowych, a w konsekwencji niewykazania, że spełnia ustawowe przesłanki warunkujące przyznanie tego prawa.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W świetle powołanych uregulowań wnioskodawcę zwalnia się od kosztów sądowych tylko w sytuacji, gdy wykaże on, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.