Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej na orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie sporu o właściwość postanawia: odrzucić skargę.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 lutego 2015 r., nr [...] wskazujące Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej [..] jako organ właściwy w sprawie dotyczącej ponoszenia miesięcznych wydatków przeznaczonych na opiekę i wychowanie małoletniego L. S. umieszczonego w rodzinie zastępczej.
W skardze skarżący domagał się uchylenia orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego zarzucając rozstrzygnięciu pominięcie i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy dotyczących miejsca zamieszkania matki małoletniego L. S. oraz błędną i wybiórczą ocenę ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia.
W uzasadnieniu m.in. wskazano, że pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy [...] na podstawie art. 22 § 1 k.p.a. wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o rozstrzygnięcie sporu zaistniałego pomiędzy nim - a Dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] poprzez uznanie, że właściwym do ponoszenia kosztów utrzymania małoletniego L. S. w rodzinie zastępczej jest Miasto [...].
W konsekwencji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało w dniu 19 lutego 2015 r. zaskarżone orzeczenie w oparciu o art. 22 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 191 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 135 ze zm.).
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi twierdząc, że zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012, poz. 270) na takie orzeczenie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, gdyż nie stanowi ono żadnego z aktów wymienionych w tym przepisie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Przedmiotem zaskarżenia było orzeczenie o wskazaniu organu właściwego w sprawie ponoszenia miesięcznych wydatków przeznaczonych na opiekę i wychowanie małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej.
W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;