Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Agnieszka Dusza-Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Z. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na Prezydenta Miasta w przedmiocie wydania lokalu zamiennego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
J. Z. wniósł skargę na Prezydenta Miasta domagając się wydania lokalu zamiennego.
We wniosku nadesłanym na formularzu PPF z datą 16 czerwca 2017 r. skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Ze złożonego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej oraz z oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że skarżący prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe utrzymując się z prac dorywczych, z których osiąga dochód 1200 zł miesięcznie. Wedle oświadczenia rodzina nie posiada żadnego majątku. Pośród zobowiązań i wydatków wskazano zakup leków.
Referendarz sądowy wobec uznania, że dane zawarte w nadesłanym formularzu nie są wystarczające do rozpoznania wniosku i ustalenie wysokości dochodów i sytuacji majątkowej wnioskodawcy wymaga złożenia szeregu dokumentów, m.in. zeznań podatkowych, wyciągów z posiadanych rachunków bankowych, zaświadczenia z urzędu pracy o pozostawaniu osobą bezrobotną, dokładnego zestawienia wydatków.
Wezwanie zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 22 czerwca 2017 r.. Wobec zakreślenia 14 dniowego terminu do dostarczenia wyszczególnionych dokumentów i oświadczeń pod rygorem rozpoznania wniosku o treść zawartą w złożonym formularzu termin do ich nadesłania minął w dniu 6 lipca 2017 r. Do dnia dzisiejszego żadne dokumenty nie zostały nadesłane.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Ustosunkowując się do wniosku strony stwierdzić należy, że brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, a tym samym wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim zauważyć należy, że warunkiem przyznania stronie prawa pomocy jest wykazanie przez nią, że spełnia ustawowe przesłanki. W interesie strony leży zatem przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej. Ocena zdolności płatniczych nie sprowadza się bowiem tylko do stwierdzenia, że wnioskodawca uzyskuje lub nie uzyskuje dochodów, ale również polega na zbadaniu, czy posiada on majątek oraz czy posiada obiektywnie rozumianą zdolność do zdobycia potrzebnych środków finansowych. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie NSA z dnia 6 października 2004 r., GZ 71/04).
Tymczasem oświadczenie wnioskodawcy, zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy, uznać należało za niewystarczające, jako że zawierało niepełne informacje o stanie majątkowym, sam wniosek zaś uzasadniony został lakonicznie. Z uwagi na ten fakt zasadne było wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia wniosku o dane, które pozwoliłyby na dokładną ocenę jego realnych możliwości płatniczych. Jednakże strona nie przedstawiła żadnej z żądanych informacji, na skutek czego pozbawiła referendarza możliwości oceny jej sytuacji majątkowej, co wiąże się z brakiem wykazania podstaw do przyznania prawa pomocy. Brak realizacji obowiązków nałożonych zarządzeniem referendarza sądowego uniemożliwia faktyczną ocenę rzeczywistych możliwości płatniczych wnioskodawcy i ustalenia, czy rzeczywiście nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Podkreślić należy, że strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania, a wnosząc o zwolnienie od kosztów sadowych i ustanowienie adwokata musi uprawdopodobnić, w sposób bardzo rzetelny, okoliczności przemawiające za uwzględnieniem wniosku. W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca, nie przedstawiając informacji pozwalających na rzetelną i obiektywną ocenę jego możliwości płatniczych, nie uczynił zadość tym wymaganiom.
Wobec powyższego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.