Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 13 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej postanawia: I. umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Wnioskiem zawartym w skardze na opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF w dniu 18 czerwca 2012 r., W. K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Przedmiotem skargi jest decyzja w sprawie świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej. Z tego względu w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej P.p.s.a. - strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Powyższe oznacza, że skarżący jest w niniejszej sprawie ustawowo zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych, a zatem nie ma obowiązku ich uiszczania. W konsekwencji wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych należało uznać za bezprzedmiotowy i umorzyć postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 P.p.s.a., o czym orzeczono w pkt I sentencji postanowienia.
Rozpoznania wymaga zaś żądanie wnioskodawcy ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W myśl przepisu art. 262 P.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy przez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym, z wyjątkiem ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy. Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.