Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 12 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia odmówić skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 listopada 2009 r.
Wyrokiem z dnia 18 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. S. na opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...].
W dniu 3 grudnia 2009 r. pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku. Jednocześnie wniósł o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej wskazując, iż uraz stawu kolanowego oraz udział w kilku uroczystościach pogrzebowych uniemożliwił mu złożenie wniosku w terminie. Do pisma dołączył wynik badania lekarskiego z dnia 3 września 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie przed sądami administracyjnymi regulowane jest przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a.
Według art. 86 § 1 P.p.s.a. sąd postanowi przywrócenie terminu, jeśli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy. Stosownie do art. 87 § 1 P.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w myśl art. 87 § 2 P.p.s.a., na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek o przywrócenie terminu wymaga od strony uwiarygodnienia dołożenia w sprawie należytej staranności, jak również faktu, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. Brak winy w uchybieniu terminu przyjąć można jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (M. Jaśkowska, A. Wróbel: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Kraków 2000 r., str. 368 - 370). Zgodnie z utrwalonym w tej mierze poglądem przyjętym w orzecznictwie, przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2000 r., sygn. akt l SA/Gd 560/00 niepubl., wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 maja 1997r., sygn. akt SA/Sz 630/96, LEX nr 30748).
Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania należytej staranności przy prowadzeniu własnych spraw i szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. W przypadku działania strony przez pełnomocnika, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, kryterium braku winy wiąże się przede wszystkim z zachowaniem należytej staranności w jego wyborze, ale oznacza też, iż ponosi ona konsekwencje braku należytej staranności osoby, przez którą działa.
W ocenie Sądu, nie zachodzi w niniejszej sprawie sytuacja uzasadniająca przywrócenie terminu. Pełnomocnik skarżącego został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Wskazywane zaś w uzasadnieniu wniosku okoliczności nie wyłączały możliwości złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku. Nie jest to bowiem czynność, której należy dokonać osobiście w sądzie. Fakt kontuzji kolana, (którą potwierdza załączona dokumentacja medyczna sporządzona dnia 3 września 2009 r., a więc na długo przed wydaniem wyroku w niniejszej sprawie), czy też udział w uroczystościach pogrzebowych nie uprawdopodobniają braku winy w uchybieniu terminu. Jeśli nawet przyjąć, że pełnomocnik skarżącego nie był w stanie osobiście złożyć wniosku, mógł nadać pismo w ustawowym terminie korzystając z pomocy innych osób.
W świetle powyższego należy uznać, że wnioskodawca nie dołożył wymaganej od niego w zaistniałych okolicznościach staranności, co wyłącza przyjęcie, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.