Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi L. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2015r. nr [...] w przedmiocie działalności Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. postanawia odmówić przyznania L. K. prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
L. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2015r. Nr [...] w przedmiocie działalności kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. Przedmiotową uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015r., poz. 1515) oraz art. 229 pkt 3 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o odrzucenie skargi lub jej oddalenie.
W dniu 8 kwietnia 2016r. (data nadania przesyłki w urzędzie pocztowym) L. K. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Wnioskodawca powołał się na trudną sytuację materialną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie natomiast do art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie z art. 243 p.p.s.a. może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie natomiast z treścią art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Chodzi więc o taką sytuację, w której zarówno stan faktyczny jak i prawny konkretnej sprawy nie budzi wątpliwości co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia bądź zachodzą przesłanki odrzucenia skargi (por. J. P. Tarno, Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 320-321; por. postanowienie NSA z dnia 21 października 2010r., sygn. akt II OZ 1053/10 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wówczas, gdy można ją stwierdzić bez dokonywania szczegółowej analizy podniesionych w skardze zarzutów i przywołanych na ich poparcie argumentów.
W niniejszym postępowaniu mamy właśnie do czynienia z taką sytuacją. Wniesiona do sądu skarga dotyczy uchwały Rady Gminy, w której organ ten rozpoznał skargę skarżącego, wniesioną w trybie art. 227 k.p.a., na działalność kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C.
Ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII k.p.a. nie podlega kontroli sądów administracyjnych, wobec czego zaskarżona uchwała nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
W związku z tym w sprawie mamy do czynienia z oczywistą bezzasadnością skargi, co pociąga za sobą konieczność odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy.
Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 247 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.