Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 28 listopada 2008r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zasad i trybu przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami miejscowości Gminy w przedmiocie wprowadzenia dodatkowych nazw tych miejscowości w języku kaszubskim postanawia odmówić skarżącemu W. K. przyznania prawa pomocy.
W. K. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2009 r. wydanym przez referendarza sądowego odmówiono W. K. przyznania prawa pomocy. Sprzeciw od powyższego postanowienia wniósł skarżący podnosząc, iż z żoną ma rozdzielność majątkową i nie może jej zmusić do tego, by mu pomogła w opłacie kosztów sądowych, zaś on sam jest w trudnej sytuacji materialnej i nie ma środków na utrzymanie.
Wniesiony sprzeciw nie podlegał odrzuceniu, wobec czego postanowienie, od którego wniesiono sprzeciw utraciło moc, a sprawa podlegała ponownemu rozpatrzeniu przez Sąd (art. 260 p.p.s.a.)
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, że prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 powołanej ustawy przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się on w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Zgodnie z art. 252 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a ponadto dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Z kolei w myśl art. 255 ustawy, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, Sąd ma prawo zażądać od strony złożenia dodatkowego oświadczenia lub przedłożenia dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów, stanu rodzinnego.
Skarżący we wniosku o przyznanie prawa pomocy wskazał, że nie ma żadnych dochodów, komornik zajął jego stado bydła, nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego, nie posiada żadnych nieruchomości, pieniędzy, przedmiotów wartościowych.
Wezwany zarządzeniem z dnia 22 października 2009 r. do przedłożenia szeregu dokumentów i złożenia dodatkowego oświadczenia o swoim stanie majątkowym skarżący oświadczył, że pozostaje w związku małżeńskim, lecz z żoną ma rozdzielność majątkową, na dowód czego przedłożył umowę z dnia 7 kwietnia 1998 r. Podał ponadto, że nie prowadzi gospodarstwa rolnego, bo ok. 2 lata wcześniej odebrał mu je komornik. Podał, że nie ma żadnych dochodów, nieruchomości, zasobów materialnych, oszczędności, papierów wartościowych, jak też, że nie korzysta z pomocy społecznej. Wskazał, że prowadzona jest egzekucja komornicza w sprawie [...] Sądu Okręgowego, lecz nie przedłożył dokumentu poświadczającego ten fakt. Przedłożył natomiast dokumenty, z których wynika, że w dniu 26 stycznia 2009 r. umorzona została egzekucja wobec stwierdzenia jej bezskuteczności w sprawie [...] Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym.