Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Powiatu [...] z dnia 30 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie utworzenia spółki "A" Sp. z o.o. postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę W. K. na opisaną uchwałę Rady Powiatu [...].
Wnioskiem z dnia 21 lutego 2011 r., skarżący wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej. Uzupełniając w dniu 23 marca 2011 r. wniosek poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF, skarżący zmodyfikował żądanie, domagając się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.
Ze złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że prowadzi on sam gospodarstwo domowe nie posiadając środków na utrzymanie, nie osiąga dochodów, nie posiada jakiegokolwiek majątku, w tym nieruchomości, oszczędności, przedmiotów o wartości przekraczającej 3 000 euro.
Wskazać należy, iż powyższy wniosek jest kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy złożonym przez W. K. w niniejszej sprawie. Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 kwietnia 2010 r. odmówiono bowiem skarżącemu przyznania prawa pomocy. Zażalenie od tego orzeczenia zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt II OZ 532/10. Po rozpoznaniu następnego wniosku, referendarz sądowy, postanowieniem z dnia 5 października 2010 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, zaś sprzeciw od tego orzeczenia został prawomocnie odrzucony postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt II OZ 1360/10.
Podkreślenia wymaga, że zasadniczą przyczyną odmowy przyznania prawa pomocy było nienależyte wykonanie przez skarżącego wezwań o przedłożenie dokumentów źródłowych, a w konsekwencji niewykazanie, że spełnia on ustawowe przesłanki warunkujące przyznanie tego prawa.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 P.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.