Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Adam Osik po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skarg I. T. i K. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 marca 2016 r., nr [...] i nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: przyznać adwokatowi A. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, obejmujące sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Skarżącym I. T. i K. T. zostało przyznane postanowieniami referendarza sądowego z dnia 30 marca 2016 r., sygn. akt III SO/Gd 36/16 i III SO/Gd 37/16, prawo pomocy przez ustanowienia adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła tym adwokatem - A. K.
Przed wydaniem wyroku w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy o sygnaturach akt III SA/Gd 456/16 i III SA/Gd 457/16.
W dniu 3 listopada 2016 r. - z zachowaniem ustawowego terminu - wyznaczony pełnomocnik złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tut. Sądu z dnia 22 września 2016 r. oraz wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości, ani w części.
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów powyższe zasady od dnia 2 listopada 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) i od tego dnia utraciło moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801). Jednakże na mocy § 22 nowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Do kwestii ustalania wynagrodzenia za pomoc prawną w drugiej instancji (rozpoczętej od momentu wydania wyroku oddalającego skargi, a zatem od dnia 22 września 2016 r.) w sprawie wszczętej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., to jest przed dniem 2 listopada 2016 r., należy stosować przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.
W myśl § 4 ust. 1 wyżej wskazanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Jednak zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 2 cytowanego rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.