Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak osobnej kwatery stałej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Zegan, po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. Z. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 kwietnia 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Gd 1707/01 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Rejonowy z dnia 4 kwietnia 2001 r. nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak osobnej kwatery stałej p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2004r. w sprawie 3 II SA/Gd 1707/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. Z. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddziału Rejonowego z dnia 4 kwietnia 2001r. nr [...], w przedmiocie wypłaty równoważnika pieniężnego za brak osobnej kwatery stałej.

Postanowieniem z dnia 5 maja 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wymienionego wyżej wyroku, zaś Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 listopada 2004r. w sprawie OZ 528/04 oddalił zażalenie skarżącego.

Pismem z dnia 12 maja 2007r. K. Z. wniósł skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2004r., powołując się na podstawę zawartą w art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej p.p.s.a. podnosząc, że na rozprawie nie był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika oraz nie został pouczony o zmianie przepisów i możliwości wniesienia środka odwoławczego. Skargę tę, postanowieniem z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie III SA/Gd 219/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 4 października 2007r. w sprawie I OSK 1418/07 oddalił skargę kasacyjną K. Z. na wymienione wyżej orzeczenie. Z uzasadnienia rozstrzygnięcia wynika, iż skarżący nie był pozbawiony możliwości działania na skutek naruszenia przez sąd I instancji przepisów prawa.

K. Z. w dniu 18 grudnia 2008r. po raz kolejny złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 kwietnia 2004r. oraz postanowieniem z dnia 5 maja 2004r. w sprawie 3 II SA/Gd 1707/01.

W uzasadnieniu swej skargi skarżący powołał się na przepisy art. 273 § 2 i § 3 oraz art. 275 w zw. z art.183 § 2 pkt 3-5 p.p.s.a. Wskazał, iż doszło do wykrycia takich okoliczności faktycznych i środków prawnych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy (art. 273 § 2 p.p.s.a. ). Skarżący twierdził, że wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, sprzecznie z przepisami prawa został rozstrzygnięty przez sędziego, który był w składzie sądu wydającego wyrok z dnia 1 kwietnia 2004r. Sytuacja taka rzutowała na bezstronność i obiektywizm sędziego. O składzie orzekającym dowiedział się dopiero w dniu 4 grudnia 2007r. odbierając sentencję wyroku.

Powołując treść postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 grudnia 2005r. w sprawie II FZ 776/05, które w jego ocenie było orzeczeniem wydanym w tej samej sprawie ponownie podniósł, iż nie został właściwie pouczony o skutkach prawnych czynności procesowych i tym samym ograniczono jego prawo do obrony. Nie został pouczony o sposobie wniesienia środków odwołania od wyroku. Zdaniem skarżącego była to podstawa do wznowienia postępowania z art. 273 § 3 p.p.s.a.

Skarżący jako podstawę wznowienia wskazywał także art. 275 w zw. z art. 183 § 2 pkt 3, 4 i 5 p.p.s.a. Podniósł, iż w przedmiotowej sprawie zapadł już prawomocny wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny Oddział Zamiejscowy w Gdańsku dnia 5 czerwca 1997r. sygn. akt II SA/Gd 548/96. Orzeczenie dotyczyło tego samego roszczenia i zapadło między tymi samymi stronami. Zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny nie powinien był wydawać orzeczenia z dnia 1 kwietnia 2004r. oddalającego skargę w sprawie 3 II SA/Gd 1707/01, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Strona 1/3