Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: NSA Marek Gorski NSA Anna Orłowska (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi H. S. na orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej [...] z dnia 7 września 2009 r., nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej postanawia : odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 11 grudnia 2008 r. [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w [...], powołując art. 118 ust 1 i art. 30 ust. 1 w związku z art. 120 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 96, poz. 667 ze zm.) wymierzył H. S. karę upomnienia na piśmie. Jak wynika z uzasadnienia, w dniu 21.11.2008 r. wpłynęła na służbowy adres internetowy Naczelnika Wydziału Kadr Organizacji i Nadzoru Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w [...] informacja o zwolnieniu lekarskim H. S., trwającym od dnia 18.11.2008 r.
Przytaczając treść § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 60, poz. 281 ze zm.), organ I instancji uznał, iż informacja, która wpłynęła do pracodawcy w dniu 21.11.2008 r. została przesłana 2 dni po upływie terminu określonego w § 2 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia, przy czym zwłoka nie została usprawiedliwiona żadnymi okolicznościami, o których mowa w § 2 ust. 3 rozporządzenia.
Organ wskazał, iż § 30 regulaminu pracy i służby dla pracowników i strażaków zatrudnionych w Komendzie Wojewódzkiej PSP w [...] z dnia 16 kwietnia 2008 r., również ustanawia maksymalnie dwudniowy termin powiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy a także o przewidywanym czasie jej trwania.
Przez zwłokę w poinformowaniu pracodawcy o trwającym już zwolnieniu lekarskim, a także nie informując o przewidywanym czasie trwania tego zwolnienia, H. S. naruszyła obowiązujące normy i zasady w zakresie usprawiedliwiania nieobecności w służbie, do których jako funkcjonariusz Państwowej Straży Pożarnej jest zobowiązana. Dopuszczając się powyższych przewinień H. S. nie wykonała polecenia służbowego, tym samym naruszyła dyscyplinę służbową, do której przestrzegania jest zobowiązana z tytułu pełnionej funkcji i zajmowanego stanowiska służbowego.
Po rozpatrzeniu odwołania H. S. od tej decyzji, Komisja Dyscyplinarna przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w [...] orzeczeniem z dnia 7 września 2009 r. utrzymała w mocy karę upomnienia na piśmie nałożoną przez organ I instancji, zaś kosztami postępowania obciążyła Skarb Państwa.
Jako podstawę rozstrzygnięcia powołano art. 437 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm. ) w związku z art. 124 b i art. 124 n ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej ( tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68).
W uzasadnieniu przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania, w tym rozprawy dyscyplinarnej, w trakcie której pełnomocnik obwinionej podniósł, iż pracodawca dobrze znał sytuację życiową H. S.. Jego zdaniem nie było złej woli pracownika w tym, że nie chciał informować swojego przełożonego o nieobecności w służbie. Jeżeli w danym dniu składany jest wniosek o urlop, to odpowiedź powinna być natychmiastowa, a tego nie było. Gdyby decyzja o udzieleniu urlopu zdrowotnego była niezwłoczna, nie byłoby konieczne korzystanie przez obwinioną ze zwolnienia lekarskiego. Największym uchybieniem ze strony pracodawcy było wyznaczenie kary bez wcześniejszego wysłuchania pracownika. To uchybienie stanowi naruszenie przepisów prawa pracy (art. 109 § 2 kodeksu pracy) i jest to podstawą do uchylenia zaskarżonej decyzji z dnia 11 grudnia 2008 r. W omawianym czasie H. S. nie była zdolna do pracy, gdyż była w trakcie rekonwalescencji po przebytej operacji. Nie było dobrej woli po stronie pracodawcy, a świadczy o tym m.in. przewlekłość w udzielaniu odpowiedzi na pisma i raporty kierowane przez pracownika do pracodawcy. Być może H. S. spóźniła się jeden dzień z przekazaniem zwolnienia lekarskiego, ale wynikało to raczej z nieporozumień, jakie miały miejsce między pracodawcą, a pracownikiem.