Czyniąc jednak nawet założenie, że skarżący ma problemy zdrowotne, na jakie wskazuje, Sąd pragnie podkreślić, że skarżący mógł poczynić starania, by tocząca się w sądzie sprawa nie umknęła jego uwadze. Po otrzymaniu zawiadomienia o rozprawie mógł - przykładowo - informację o tym umieścić w widocznym miejscu, by nie przeoczyć sprawy dla niego istotnej.
Ponadto skarżący został zawiadomiony o terminie rozprawy, na którą się nie stawił. Nawet gdyby to niestawiennictwo wynikało z jakichś dolegliwości zdrowotnych to skarżący, który jest świadomy faktu, że wydane przez organy obu instancji decyzje są dla niego niekorzystne, powinien zainteresować się , jak zakończyła się jego sprawa w sądzie. Tymczasem skarżący w ogóle nie przejawił żadnej inicjatywy, by dowiedzieć się, czy w jego sprawie zapadł wyrok, a jeżeli tak - o jakiej treści. Dopiero wezwanie z MOPR zmobilizowało skarżącego do zainteresowania się sprawą. Z działań podejmowanych przez skarżącego wynika, że jest on w stanie zadbać o swoje sprawy - uzyskał bezpłatną pomoc prawnika w Urzędzie Miasta, osobiście składa pisma w sądzie.
Powyższe okoliczności świadczą, zdaniem Sądu o tym, że nie można uznać, by skarżący nie uchybił terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku bez swojej winy. Niedbalstwo jest postacią winy, a skarżącemu takie niedbalstwo można przypisać.
W tym stanie rzeczy Sąd, nie znajdując podstaw do uwzględnia wniosku o przywrócenie terminu, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., odmówił przywrócenia skarżącemu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.