Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego i specjalnego zasiłku celowego postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
M. T. w dniu 1 marca 2016 r. wniosła osobiście do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2016 r. (nr [...]).
Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Gd 357/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę z uwagi na to, że została wniesiona po upływie 30 dniowego terminu do jej wniesienia (art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Odpis wydanego postanowienia został doręczony ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącej w dniu 25 kwietnia 2016 r.
Pismem procesowym z dnia 27 kwietnia 2016 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 2 maja 2016 r.), ustanowiony z urzędu pełnomocnik wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 stycznia 2016 r. (nr [...]), wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że skarżąca wniosła skargę mieszcząc się w 30 dniowym terminie do jej złożenia, a przekazanie przez Sąd skargi po terminie nie było zawinione przez skarżącą. Wskutek niewiedzy skarżąca wniosła skargę bezpośrednio do tut. Sądu, zamiast za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Powyższa okoliczność wynikała z braku wiedzy na temat procedury sądowoadminstracyjnej oraz mylnego przeświadczenia o skuteczności dokonanej czynności. Pełnomocnik wyjaśnił również, że dowiedział się o wyznaczeniu go w sprawie z urzędu w dniu 17 marca 2016 r. i podkreślił, że wniosek został złożony niezwłocznie po dokonaniu całościowej analizy problematyki niniejszej sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej odrzucenie, jak również oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - dalej zwanej "p.p.s.a.", skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Przepis ten jest jednoznaczny i nie pozostawia wątpliwości co do początku biegu trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi, czy też braku możliwości jego przesunięcia z uwagi na toczące się w sprawie postępowanie o przyznanie prawa pomocy obejmujące ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Jeżeli zatem stronie skarżącej został doręczony odpis decyzji, bądź innego rozstrzygnięcia w sprawie, to od tego momentu, zgodnie z treścią wskazanego przepisu, liczony jest bieg terminu do złożenia skargi niezależnie od tego, czy strona ustanowiła pełnomocnika z wyboru, czy też wystąpiła z wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Termin, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a. jest terminem ustawowym i w przypadku jego uchybienia dopuszczalne jest jego przywrócenie na wniosek strony. W sytuacji zatem, gdy strona uchybiła terminowi do złożenia skargi skuteczne jej wniesienie i nadanie sprawie dalszego biegu jest uzależnione od złożenia przez nią lub jej pełnomocnika - w terminie przewidzianym w art. 87 § 1 p.p.s.a. - wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i uwzględnienia tego wniosku przez sąd. Stosownie bowiem do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Wniosek o przywrócenie terminu musi być jednakże złożony do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.).