Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. i P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 listopada 2017 r. sygn. akt [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz zobowiązania do ich zwrotu postanawia: odrzucić skargę w stosunku do P. K.
Pismem procesowym z dnia 19 grudnia 2017r. radca prawny K. P., reprezentując A. K. i P. K., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku "skargę na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 listopada 2017 r., wydane w sprawach SKO [...], SKO [...], SKO [...] oraz SKO [...], zaskarżając te decyzje w całości.".
Mając na uwadze, że w jednym piśmie procesowym zawarto skargi na 4 odrębne decyzje administracyjne, Przewodniczący Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 58/18 rozdzielił zawarte w piśmie sporządzonym przez r. pr. K. P. skargi i wyłączył je do odrębnego rozpoznania. W konsekwencji pod sygn. akt III SA/Gd 60/18 została zarejestrowana skarga na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 listopada 2017 r., o sygn. akt SKO [...].
Zaskarżoną decyzją z dnia 27 listopada 2017 r., o sygn. akt [...] SKO w [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 21 lipca 2017r. nr [...] ustalającą, że pobrane przez A. K. świadczenie z funduszu alimentacyjnego w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2016 r. w kwocie 900 zł jest świadczeniem nienależnie pobranym oraz orzekającą o zobowiązaniu A. K. do zwrotu tego świadczenia.
Skarga na ww. decyzję została wniesiona do Sądu przez pełnomocnika, który stwierdził, że wnosi ją w imieniu A. K. i P. K. Z nagłówka skargi również wynika, że skarżącymi w sprawie są A. K. i P. K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu w stosunku do P. K.
Stosownie do treści art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej w skrócie p.p.s.a.), uprawnionym do w niesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Nadto zgodnie z § 2 art. 50 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Pod pojęciem interesu prawnego, o którym mowa w art. 50 § 1 p.p.s.a., rozumie się istnienie związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę a zaskarżonym aktem. Związek ten wynika w przeważającej większości z przepisów administracyjnego prawa materialnego, ale także procesowego lub ustrojowego, gdzie musi istnieć norma prawna przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwość wydania określonego aktu lub podjęcia określonej czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a.
Innymi słowy, ze skargą do sądu administracyjnego może wystąpić podmiot, który wykaże związek pomiędzy swoją sytuacją prawną i normą prawa materialnego, procesowego lub ustrojowego.
W konsekwencji takiej regulacji postępowanie sądowoadministracyjne może być prowadzone, jako postępowanie bezwzględnie oparte na zasadzie skargowości, tylko na podstawie skargi wniesionej przez legitymowany do tego podmiot. Podmioty mają legitymację do złożenia skargi w zakresie określonym przepisami prawa. Ustalenie zatem zakresu tej legitymacji musi nastąpić w postępowaniu wstępnym, natomiast brak legitymacji jest podstawą do odrzucenia skargi. Nie wykazanie owego związku skutkuje tym, iż podmiot wnoszący skargę nie jest legitymowany do jej wniesienia. Skarga taka podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z tym przepisem Sąd odrzuca skargę jeżeli jej wniesienie jest z innych przyczyn, tj. innych niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1 - 5a, niedopuszczalne.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd uznał, że skarżący P. K. nie posiada indywidualnego interesu prawnego, o którym mowa w art. 50 § 1 p.p.s.a., nie jest również podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi na podstawie szczególnego przepisu. W rozpatrywanej sprawie stroną prowadzonego postępowania administracyjnego był bowiem jedynie A. K.
Z uwagi więc na brak jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że interes prawny skarżącego wynika z przepisów prawa materialnego, a ponadto żaden przepis ustawy szczególnej nie przyznaje mu uprawnienia do wniesienia skargi, w stosunku do decyzji, których przedmiotem rozstrzygnięcia jest kwestia zwrotu przez A. K. nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, należało uznać, że nie zalicza się on do żadnej kategorii podmiotów wyliczonych w art. 50 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a., co uzasadniało odrzucenie skargi z tej przyczyny.
Z uwagi na powyższe skarga Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł jak w sentencji postanowienia, w oparciu o treść art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.