Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Z. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w [...] z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w związku z naruszeniem przepisów ustawy o transporcie drogowym postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę S. Z. na opisaną decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w [...].
Wnioskiem z dnia 17 lutego 2011 r. (data stempla pocztowego) złożonym na urzędowym formularzu PPF, skarżący zwrócił się o ustanowienie radcy prawnego w niniejszej sprawie.
Ze złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe z żoną oraz pełnoletnią córką, nie posiada zasobów pieniężnych, jest właścicielem domu o powierzchni 200 m2, trzech samochodów ciężarowych marki [...] (rok produkcji: 1999, 2000, 2002) oraz dwóch samochodów osobowych marki [...] (rok produkcji: 2003, 2004).
Wnioskodawca pozostawił niewypełnioną rubrykę 10 formularza PPF, w której należało wpisać źródło oraz miesięczną wysokość uzyskiwanych dochodów.
Uzasadniając wniosek, skarżący podał m.in., że nie stać go na wydatek związany z ustanowieniem zastępstwa prawnego z wyboru, w celu skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przywołane przepisy regulujące instytucję prawa pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 P.p.s.a. Zatem - co wymaga podkreślenia - to rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie art. 255 P.p.s.a., jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
W niniejszej sprawie na podstawie ww. przepisu referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 25 lutego 2011 r. wezwał wnioskodawcę do przedłożenia w terminie 7 dni następujących dokumentów: potwierdzających wysokość przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) z działalności gospodarczej oraz innych źródeł - za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2010 r.; odpisów złożonego przez niego we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia identyfikacyjnego (NIP-1 z załącznikiem NIP-B) wraz z jego aktualizacjami; dodatkowego oświadczenia w przedmiocie aktualnego źródła utrzymania małżonki i córki oraz kopii dokumentów potwierdzających wysokość uzyskiwanych dochodów w okresie ostatnich trzech miesięcy; wyciągów i wykazów ze wszystkich posiadanych przez niego oraz małżonkę rachunków bankowych (w tym lokat), maklerskich (i innych na których gromadzone są środki pieniężne), obrazujących historię i salda tych rachunków w okresie ostatnich trzech miesięcy, a w przypadku ich nieposiadania, złożenia przez każdego z małżonków stosownego oświadczenia w tym przedmiocie; kopii dokumentów obrazujących miesięczną wysokość ponoszonych kosztów utrzymania (opłaty za energię elektryczną, gaz, ogrzewanie, innych).