Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Adam Osik po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi W. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 29 sierpnia 2001 r., nr [...] w przedmiocie statutu Gminy postanawia: 1. odmówić przyznania adwokatowi M. S. wynagrodzenia za prowadzenie sprawy przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji, 2. przyznać adwokatowi M. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, obejmujące sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej.
Skarżącemu W. K. zostało przyznane postanowieniem starszego referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 654/16, prawo pomocy przez ustanowienia adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła tym adwokatem - M. S. (por. pismo Izby Adwokackiej z dnia 16 września 2016 r., k. 31 akt).
Pełnomocnik w dniu 17 listopada 2016 r., z zachowaniem ustawowego terminu, złożył do tut. Sądu skargę kasacyjną od postanowienia tut. Sądu z dnia 30 września 2016 r., wnosząc jednocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej skarżącemu w niniejszym postępowaniu, oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości, ani w części.
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W świetle utrwalonego w orzecznictwie poglądu, który orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela, przywołany powyżej przepis art. 250 p.p.s.a. nie nakłada na obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnikowi, ustanowionemu na podstawie art. 244 p.p.s.a., należy się wynagrodzenie, w zakresie określonym w art. 250 p.p.s.a., jedynie za pomoc prawną rzeczywiście udzieloną. Decyzja o przyznaniu pomocy prawnej powoduje bowiem, że to Skarb Państwa przejmuje na siebie ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu i że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania. Oznacza to konieczność ustalenia przez Sąd (referendarza sądowego), czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I OZ 1226/13; z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt II FSK 83/09 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.gov.pl).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że wyznaczony na pełnomocnika z urzędu radca prawny - M. S. w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji nie podjął żadnych czynności procesowych polegających czy to na przejrzeniu akt sprawy, czy też sporządzeniu jakiegokolwiek pisma procesowego w sprawie. Z tego względu, brak jest podstaw do przyznania pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia za pomoc prawną przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji.
Odnośnie zaś wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej referendarz sądowy miał na względzie, że w odniesieniu do adwokatów zasady ponoszenia kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu od dnia 2 listopada 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714). Od tego dnia utraciło moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801). Jednakże na mocy § 22 nowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.