Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie zasiłku stałego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia skargi.
Decyzją z dnia 1 grudnia 2017 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 24 sierpnia 2017 r. (nr [...]), którą organ uchylił z dniem 1 sierpnia 2017 r. decyzję z dnia 19 października 2011 r. (z późniejszymi zmianami) dotyczącą przyznania zasiłku stałego oraz składki zdrowotnej. Powodem uchylenia decyzji było uzyskanie dochodu na osobę w kwocie przekraczającej kryterium dochodowe na osobę w rodzinie.
Powyższą decyzję z dnia 1 grudnia 2017 r. doręczono adresatowi - J. K. w dniu 13 grudnia 2017 r.
W dniu 28 sierpnia 2018 r. J. K. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, załączając jednocześnie do skargi wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Skarga ta wraz z załącznikami (m.in. wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia) została - stosownie do art. 54 § 1 (oraz art. 87 § 3) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej jako: "p.p.s.a.") przekazana do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący wskazał m.in., że jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, doznał porażenia prawostronnego z niedoczulicą, ma afazję i padaczkę oraz zaburzenia funkcji poznawczych. Porusza się jedynie przy pomocy innych osób i tylko na krótkich dystansach.
Zaznaczył, że po wydaniu zaskarżonej decyzji z dnia 1 grudnia 2017 r. został wydany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2017 r. (sygn. akt I OSK 2350/17) dotyczący decyzji ograniczającej mu świadczenia z tytułu zasiłku stałego (wyrok NSA uchylał wyrok tut. Sądu oddalający skargę oraz uchylał decyzje organów administracyjnych w sprawie zmiany wyżej wspomnianej decyzji z dnia 19 października 2011 r.). Po otrzymaniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący - jak wyjaśnił - był w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, gdzie poinformowano go, iż w związku z korzystnym dla niego wyrokiem, nie musi odwoływać się od decyzji SKO wydanej w oparciu o stan faktyczny ustalony w związku z poprzednio uchyloną decyzją. Zapewniono go, że otrzyma w tej sprawie pismo oraz należne zaległe świadczenia. Ponieważ otrzymana kwota była znacznie niższa od sumy świadczeń, których go pozbawiono, zwrócił się do ośrodka pomocy społecznej o wypłatę zaległości. W odpowiedzi MOPS odmówił wypłaty świadczeń wskazując, że ze względu na brak odwołania (skargi) od decyzji z dnia 1 grudnia 2017 r. (nr [...]) decyzja ta się uprawomocniła i świadczenie się nie należy.
Wnioskodawca uważa, że został podstępnie wprowadzony w błąd przez pracownika MOPS, który zapewnił go, iż otrzyma wszystkie należne mu świadczenia. Zarzucił, że ośrodek działał umyślnie, chcąc by nie wnosił skargi do Sądu. Takie działanie jest naruszeniem prawa bowiem zaskarżona decyzja w ogóle nie powinna zostać wydana, gdyż została podjęta w oparciu o decyzję uchyloną wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I OSK 2350/17).