Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego W. Ł. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. A. na decyzję Wojewody z dnia 30 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: odmówić przyznania wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał uczestnikowi postępowania - D. K.- A. prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w G. pełnomocnikiem z urzędu dla ww. uczestnika wyznaczyła radcę prawnego W. Ł., o czym powiadomiono Sąd pismem datowanym na dzień 23 kwietnia 2014 r.
W dniu 3 czerwca 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku została wysłana opinia ww. pełnomocnika o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku.
Pismem z dnia 8 grudnia 2014 r. pełnomocnik wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za sporządzenie ww. opinii wskazując, iż koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W wykonaniu zarządzenia referendarza sądowego z dnia 10 grudnia 2014 r. doręczono ustanowionemu pełnomocnikowi wezwanie udokumentowania w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania faktu dostarczenia uczestnikowi postępowania (przesłania lub doręczenia osobistego) opinii z dnia 3 czerwca 2014 r. o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku. Wezwanie to zawierało pouczenie, że jego niewykonanie stanowi podstawę do odmowy przyznania kosztów zastępstwa prawnego wykonanego na zasadzie prawa pomocy.
Przedmiotowe wezwanie zostało przez pełnomocnika odebrane w dniu 19 grudnia 2014 r. (dowód: potwierdzenie odbioru w aktach sprawy - k. 112) i do dnia wydania niniejszego postanowienia pozostało bez odpowiedzi.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Mając na uwadze regulacje zawarte w ww. aktach prawnych należy wskazać, że pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego danemu podmiotowi prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie w związku z faktycznym udzieleniem pomocy prawnej. Innymi słowy, subsydiarny obowiązek poniesienia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu dotyczy pomocy faktycznie udzielonej i nie jest następstwem samego ustanowienia pełnomocnika oraz gotowości pełnomocnika do jej świadczenia (zob. w tej materii: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt III CZP 2/12; publ. OSNC 2012/10/115 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 720/04; publ. ONSAiWSA 2005/5/93).