Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego postanawia odmówić skarżącej I. W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 18 lipca 2016r., nr SKO [...] uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i odmówiło przyznania I. W. świadczenia wychowawczego na syna N.W. w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 31 maja 2017 r. i dalej do końca okresu świadczeniowego tj. do 30 września 2017 r. oraz przyznało jej świadczenie wychowawcze na syna P. W. w kwocie 500 zł miesięcznie na okres od 1 kwietnia 2016 r. do 31 maja 2017 r. i odmówiło przyznania świadczenia wychowawczego od 1 czerwca 2017 r. do 30 września 2017 r., a także przyznało jej świadczenie wychowawcze na córkę N. W. w kwocie 500 zł miesięcznie, w okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r.
Powyższą decyzję doręczono skarżącej w dniu 30 lipca 2016 r.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r., nadanym w Urzędzie Pocztowym w dniu 30 sierpnia 2016 r. I.W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na powyższą decyzję, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wniosku wskazała, że w okresie od dnia 4 lipca 2016 r. do 26 sierpnia 2016 r. nieprzerwanie była na zwolnieniu lekarskim z powodu jej niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Do wniosku dołączyło kserokopię karty informacyjnej leczenia szpitalnego oraz wyniki badań. Podała także, że po zwolnieniu lekarskim powróciła do pracy 29 sierpnia 2016 r.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej odrzucenie jako wniesionej po upływie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej jako p.p.s.a.) stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 tejże ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu; zgodnie zaś z § 2 przedmiotowego artykułu w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W przedmiotowej sprawie, jako okoliczność, która spowodowała uchybienie terminu do wniesienia skargi skarżąca wskazała przebywanie na zwolnieniu lekarski w związku ze swoją niepełnosprawnością.
Przywrócenie terminu następuje wtedy, gdy strona uprawdopodobni, że nie dokonała ona czynności bez własnej winy. Natomiast o braku winy można mówić wyłącznie wtedy, gdy dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody, której strona nie mogła przezwyciężyć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, a więc jeżeli dochowała należytej staranności.
W ocenie Sądu, skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Z akt sprawy wynika, że zaskarżona decyzja została odebrana przez I. W. w dniu 30 lipca 2016 r., co potwierdza zwrotne poświadczenie odbioru podpisane w tej dacie przez skarżącą. Z dołączonej zaś do wniosku karty informacyjnej leczenia szpitalnego wynika, iż skarżąca przebywała w szpitalu od dnia 4 lipca 2016 r. do dnia 2 sierpnia 2016 r. i w tym też dniu została wypisana do domu w stanie ogólnym dobrym. Samo zaś przebywanie na zwolnieniu lekarskim nie jest przesłanką uzasadniającą przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych za brakiem winy w uchybieniu terminu, może przemawiać choroba, ale nie każda, a wyłącznie taka, która miała nagły i obłożny charakter, obiektywnie całkowicie uniemożliwiająca podjęcie działań albo wyręczenie się inną osobą. Sam fakt choroby, a nawet dysponowanie zaświadczeniem lekarskim nie świadczy jeszcze o braku winy w uchybieniu wiążącego stronę terminu (por. postanowienie NSA z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt I FZ 381/12, lex nr 1239193, z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. akt II FZ 858/1, lex nr 1116237, z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt I OZ 839/10, lex nr 742094 i z dnia 13 października 2010 r., sygn. akt I OZ 767/10, lex nr 742025).
Na marginesie tylko wskazać należy, że skarżąca wróciła do pracy po zwolnieniu lekarskim w dniu 29 sierpnia 2016 r., tj. w ostatnim dniu, w którym mogła złożyć skargę do Sądu, bez uchybienia terminu do jej wniesienia. W tej sytuacji nie można zatem uznać, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia skargi bez własnej winy.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku, odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi na mocy art. 86 § 1 a contrario p.p.s.a.