Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. Sz. od zarządzenia referendarza sądowego z dnia 4 lipca 2017 r. o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi P. Sz. na zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia 9 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: utrzymać w mocy zarządzenie referendarza sądowego z dnia 4 lipca 2017 r.
Zaskarżonym zarządzeniem referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku pozostawił wniosek P. Sz. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W uzasadnieniu wydanego zarządzenia referendarz sądowy wskazał, że stosownie do art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zostać złożony na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru, który został doręczony skarżącemu w dniu 15 maja 2017 r. wraz z wezwaniem do jego wypełnienia i odesłania do sądu, w terminie siedmiu dni, licząc od daty doręczenia przedmiotowego wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Z uwagi na to, że wnioskodawca w zakreślonym terminie nie wykonał w/w wezwania, referendarz sądowy zobligowany był pozostawić wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W sprzeciwie od wyżej wskazanego zarządzenia referendarza sądowego P. Sz. wskazał, że we wniosku o przyznanie prawa pomocy przedstawił swoją trudną sytuację. Podał, że nie wypełnił formularza PPF w zakreślonym terminie przez zwykłe przeoczenie, nawał pracy i liczne obowiązki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W świetle art. 260 § 1 w zw. z art. 258 § 2 punkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej w skrócie "p.p.s.a."), sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzenia o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Zgodnie z art. 260 § 2 zdanie drugie p.p.s.a, sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Sprzeciw skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 26 kwietnia 2017 r. (k. 143) wnioskodawca został wezwany do wypełnienia w całości aktualnie obowiązującego formularza PPF w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Wezwanie to zawiera określenie braków formalnych wniosku, wskazuje termin, w jakim należy braki te usunąć oraz rygor w przypadku ich nieusunięcia w terminie.
Powyższe wezwanie doręczono skarżącemu w sposób prawidłowy w dniu
9 maja 2017 r. (k. 147).
W związku z brakiem odpowiedzi na w/w wezwanie, referendarz sądowy zobligowany był - zgodnie ze wskazanym w zarządzeniu rygorem - pozostawić wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Mając na uwadze powyższe, zarządzenie referendarza sądowego należało utrzymać w mocy, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 257 w zw. z art. 260 § 1 i § 2 p.p.s.a.