Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Orzepowska - Kyć po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie obrotu alkoholami w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 3 czerwca 2013 r. E.P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...], w przedmiocie obrotu alkoholami wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Wniosek skarżącej nie zawierał żadnego uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz.270 tekst jedn. ze zm.) dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Przechodząc do rozpatrzenia istnienia w sprawie niniejszej ustawowych przesłanek przywrócenia terminu wyjaśnić należy, że o braku winy strony w uchybieniu terminu, można mówić jedynie w sytuacji, gdy istniały przeszkody nie do przezwyciężenia tj. takie, których skarżący przy zachowaniu należytej staranności i dołożeniu maksymalnego w danych warunkach wysiłku nie mógł usunąć. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności procesowej po upływie terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga, więc uprawdopodobnienia braku winy umyślnej, ale także lżejszej jej postaci - niedbalstwa, rozumianego jako niedołożenie należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Wykluczenie winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, iż mimo dołożenia wszelkich możliwych w danych warunkach starań, strona nie mogła przezwyciężyć przeszkody uniemożliwiającej jej dokonanie czynności postępowania w terminie ustawowym (por. wyrok NSA z 21 grudnia 2006 r. sygn. akt I FSK 374/06, lex nr 262725).
Oceniając w tym kontekście wniosek skarżącej należy stwierdzić, że nie wykazała ona istnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w niedotrzymaniu terminu do wniesienia skargi do sądu, gdyż wniosek skarżącej nie zawierał żadnego uzasadnienia. Skarżąca nie wskazała w szczególności żadnej przeszkody uniemożliwiającej dotrzymanie terminu do wniesienia skargi.
Biorąc pod uwagę obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego podmiotu należycie dbającego o własne interesy, nie jest więc możliwe uznanie, że skarżąca nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Z tej przyczyny, na podstawie przepisu art. 86 § 1 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.