Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie opłaty paliwowej w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze na ww. decyzję, pełnomocnik procesowy skarżącego zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku stwierdzono, że za jego uwzględnieniem przemawia fakt, że wykonanie decyzji grozi stronie skarżącej niebezpieczeństwem wyrządzenia jej znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wnioskodawca nie jest w stanie wykonać zobowiązań podatkowych wynikających z zaskarżonych decyzji bez konieczności podjęcia decyzji o likwidacji firmy i zwolnieniu kilkunastu pracowników. Pełnomocnik strony podkreślił również, że zaskarżone decyzje, w jego ocenie, zostały wydane z naruszeniem prawa, a w tej sytuacji racjonalne jest wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zmianami) - zwanej dalej "P.p.s.a." - wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Na mocy art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu skargi sądowi przez organ, to wyłącznie sąd staje się właściwy do rozpoznania przedmiotowego wniosku, a postanowienie w tym przedmiocie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 P.p.s.a.)
W celu zajęcia merytorycznego stanowiska wobec żądania strony skarżącej koniecznym jest odwołanie się do treści cytowanego wyżej przepisu, zgodnie z którym, po przekazaniu skargi sądowi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zestawiając treść tego przepisu z regulacją zawartą art. 61 § 1 P.p.s.a., należy stwierdzić, że zasadą jest, że akty lub czynności z zakresu administracji publicznej powinny być wykonywane. Wniosek o wstrzymanie ich wykonania może zostać uwzględniony jedynie wówczas, gdy zaistnieje - z wyjątkami przewidzianymi w tym przepisie - niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ocena wskazanych okoliczności pozostaje w gestii sądu, natomiast obowiązkiem strony skarżącej jest nie tylko wskazanie na możliwość zaistnienia wskazanych zdarzeń, ale również uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W przedmiotowej sprawie został złożony wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek ten zawiera lakoniczne uzasadnienie.
Nie budzi wątpliwości, że zasadą jest, że zaskarżone rozstrzygnięcie, w tym w szczególności decyzja administracyjna, powinno być wykonane. Natomiast zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania, przewidzianej w art. 61 § 3 P.p.s.a., stanowi wyjątek od tej reguły i może nastąpić tylko wtedy, gdy ujawnione zostaną szczególne okoliczności uzasadniające skorzystanie z tej instytucji procesowej. Obowiązek ich wykazania spoczywa na wnioskodawcy. Nie wystarczy samo przywołanie przepisu, ponieważ wniosek powinien zawierać motywy odnoszące się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (tak w postanowieniach NSA: z dnia 13 grudnia 2004 r. sygn. akt FZ 496/04, Lex nr 799468, z dnia 22 listopada 2004 r. sygn. akt FZ 474/04, Lex nr 1405434 oraz z dnia 9 stycznia 2015 r. sygn. akt IOZ 1205/14, z dnia 15 stycznia 2015 r. IOZ 1236/14). W ocenie Sądu okoliczności takie nie zostały, w rozpoznawanej sprawie, w żaden sposób wskazane. Poza samym złożeniem wniosku nie uczyniono w istocie nic, aby wykazać i uprawdopodobnić, że rzeczywiście zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.