Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Jużków po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.P. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w C. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie płatności obszarowych w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu [...] A.P. wniósł skargę na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w C. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie płatności obszarowych wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że o fakcie wysłania powyższej decyzji nie wiedział, kwestionując uznanie przez organ decyzji za doręczoną na podstawie art. 44 kpa. Skarżący stwierdził jednocześnie, że z treścią decyzji zapoznał się dopiero w dniu [...], kiedy to jego żona odebrała kserokopię decyzji i dopiero od tego dnia mógł przystąpić do sporządzenia skargi do sądu.
Jak wynika z akt sprawy zaskarżona decyzja z powodu nie zastania adresata awizowana została w dniu [...], następnie powtórnie awizowano ją [...], po czym wobec braku odbioru przesyłka została zwrócona do organu z dniem [...]. Z akt sprawy wynika także (po dokonaniu przez organ reklamacji przesyłki), że zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki urzędzie pocztowym umieszczono w skrzynce przydrożnej. Zaskarżona decyzja została uznana za doręczoną skarżącemu w dniu [...]. Jednocześnie należy w tym miejscu podkreślić, że w dniu [...] skarżący osobiście odebrał (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy) postanowienie z dnia [...] nr [...] o sprostowaniu oczywistej pomyłki pisarskiej w treści zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002, Nr 153, poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. - przewiduje, że "jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym". W myśl art. 87 P.p.s.a "pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia
Sygn. akt III SA/Gl 1651/09 terminu" (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Z cytowanej regulacji prawnej wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, jeżeli łącznie występują następujące przesłanki: został złożony wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu.
W przedmiotowej sprawie zaskarżona decyzja została uznana na podstawie art. 44 kpa za doręczoną skarżącemu w dniu [...] ( z tą datą upłynęło 7 dni od drugiego awiza). Zgodnie z tą regulacją, jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, oraz nie ma osoby, której przesyłkę można doręczyć pismo zostawia się w urzędzie pocztowym na okres 7 dni oraz na następne 7 dni a informację o tym zamieszcza się na drzwiach adresata bądź w skrzynce pocztowej. Termin do wniesienia skargi do sądu rozpoczął więc swój bieg w dniu [...] a upłynął z dniem [...]. W dniu [...] skarżący osobiście odebrał postanowienie z dnia [...] nr [...] o sprostowaniu oczywistej pomyłki pisarskiej w treści zaskarżonej decyzji. Z treści powyższego postanowienia dowiedział się o istnieniu zaskarżonej decyzji, którą to postanowienie prostowało. Skarżący zapoznał się osobiście z treścią postanowienia jednak nie zainteresował się wówczas kwestią odbioru zaskarżonej decyzji. Wobec powyższego nie może być mowy o braku winy w uchybieniu terminu, gdyż wiedzę o istnieniu zaskarżonej decyzji skarżący uzyskał w dniu odbioru w/w postanowienia a więc [...] i nie dochował wówczas należytej staranności, mianowicie nie zainteresował się kwestią odbioru decyzji, która swoją drogą znajdowała się jeszcze do [...] w urzędzie pocztowym.
W tym stanie rzeczy, zgodnie z art. 86 § 1 p.ps.a. należało odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.