Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie opłata paliwowa w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z 16 grudnia 2015 r. skarżąca Spółka reprezentowana przez fachowego pełnomocnika wniosła do tutejszego Sądu skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r., nr [...].
W skardze skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości, którego jednakże nie uzasadniła.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej - "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Na stronie, która wnosi o udzielenie jej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa obowiązek przedstawienia Sądowi tez, twierdzeń oraz dokumentów, które uprawdopodobnią zasadność uwzględnienia wniosku. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. został bowiem tak skonstruowany, że ciężar wykazania, iż okoliczności w nim wskazane istotnie zaistniały, spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Wnioskodawca powinien zatem wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki (por. postanowienie NSA z dnia 4 października 2010 r., o sygn. akt II FZ 460/10, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl.
To od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków zależy orzeczenie Sądu. Brak wskazania we wniosku tych przyczyn uniemożliwia Sądowi merytoryczną ocenę. Jednakże w przypadku braku takich dokumentów, czy to w aktach sprawy, czy też na skutek niedołączenia ich do wniosku, sąd administracyjny nie jest władny, przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności, aby wzywać stronę do ich przedłożenia (zob. postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2013 r., sygn. akt I FZ 404/13, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Odnosząc powyższe rozważania prawne do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że skarżąca nie wykazała, aby zaistniały ustawowe przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Nie wykazała tym samym, że wykonanie zaskarżonej decyzji rodziłoby skutek w postaci groźby wyrządzenia znacznej szkody, nadto zaś że powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia.
Sąd w przedmiotowej sprawie nie znalazł przesłanek przemawiających za słusznością wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem wniosek ten nie został uzasadniony, nie przedłożono również żadnych dokumentów dotyczących sytuacji finansowej i majątkowej Strony. W takiej sytuacji Sąd nie może przeprowadzać postępowania wyjaśniającego z urzędu w poszukiwaniu przyczyn ubiegania się skarżącej Spółki o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w postępowaniu sądowym, ani tym bardziej domniemywać okoliczności, które przemawiałyby za pozytywnym rozpatrzeniem wniosku strony.
W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.