Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w G. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie interpretacji indywidualnej wydanej przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w przedmiocie podatku od towarów i usług (odmowy wszczęcia postępowania) w kwestii wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi postanawia: oddalić wniosek.
Wnioskiem z 15 lutego 2016 r. pełnomocnik skarżącej Spółki domagał się przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W jego motywach wyjaśnił, że w terminie wyznaczonym, który upływał 25 stycznia 2016 r. przygotował stosowne pismo będące odpowiedzią na wezwanie Sądu do uzupełnienia braków formalnych skargi, ale "osoba odpowiedzialna w kancelarii za nadawanie przesyłek zgubiła kopertę w drodze na pocztę w bliżej niezidentyfikowanym miejscu". O przypadkowej utracie przesyłki kancelaria nie miała świadomości. Dopiero 12 lutego 2016 r. "pewien przechodzień przyniósł do sekretariatu kancelarii kopertę zaadresowaną do WSA w Gliwicach znalezioną na chodniku w okolicach ul. [...] w K.". Koperta była podeptana, co wskazywało na to, że leżała tam dłuższy czas. Powyższe w ocenie pełnomocnika niewątpliwie świadczy o braku winy w uchybieniu terminu. Tym bardziej, że wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu dokonano czynności, dla której wyznaczony był termin, tj. przesłano pismo procesowe z dnia 18 stycznia 2016 r., które przypadkowo zgubiono wraz z pełnomocnictwem i odpisem pełnym z rejestru przedsiębiorców.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, 2 i 4 cyt. ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna też dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może być stosowana jedynie wtedy, gdy wszystkie przesłanki zostaną spełnione łącznie. Samo wniesienie prośby przez zainteresowanego w terminie wskazanym oraz dokonanie czynności dla której zakreślony był termin, nie jest wystarczającą przesłanką przywrócenia uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Konieczne jest bowiem także uprawdopodobnienie przez zainteresowanego, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu.
Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. O braku winy można bowiem mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nagłej, której nie można było przezwyciężyć.
Ta zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie wystąpiła. Przypadkowe zgubienie przesyłki w bliżej niezidentyfikowanym miejscu przez pracownika kancelarii odpowiedzialnego za nadawanie przesyłek i jej odnalezienie 12 lutego 2016 r. przez przechodnia, który zwrócił ją do sekretariatu kancelarii, nie uzasadnia braku winy w uchybieniu terminu. Zawodowy charakter profesjonalnych pełnomocników powoduje, że ich odpowiedzialność obejmuje także działania osób, którymi posługują się wykonując swój zawód (por. postanowienia NSA z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt II OZ 336/14, Lex nr 1461922, z dnia 11 czerwca 2014 r. I FZ 149/14, Lex nr 1469523). To bowiem na nich ciąży obowiązek zadbania o prawidłowe i terminowe dokonanie czynności procesowych. Profesjonalny pełnomocnik jakim jest adwokat, radca prawny czy doradca podatkowy podlega większym wymaganiom w związku z posiadaną wiedzą z zakresu prawa oraz znajomością procedury sądowej (tak postanowienie NSA z dnia 11 marca 2009 r. sygn. akt I OZ 198/09, Lex nr 564324). Dlatego też przyjmuje się, że ustanowiony pełnomocnik odpowiada również za błędy czy zaniedbania pracowników swojej kancelarii. Jeżeli zatem pracownik odpowiedzialny za wysyłanie korespondencji dopuści się tak jak w rozpoznawanej sprawie zgubienia korespondencji, to jest ono traktowane jako wina profesjonalnego pełnomocnika, który jako jego przełożony zlecił mu wykonanie takiego zadania. Podobnie za właściwą organizację wewnętrznej pracy kancelarii odpowiada pełnomocnik, a o takiej w rozpoznawanej sprawie nie może być mowy, skoro żaden z pracowników kancelarii nie zorientował się, że w dokumentach brakuje dowodu nadania jednej przesyłki w urzędzie poczty, bo przecież niemożliwym jest, aby pracownik poczty potwierdził jej wysłanie (jako przesyłki poleconej) w sytuacji, gdy takiej mu nie dostarczono. A ponieważ w orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie już wyjaśniano, że w przypadku, gdy strona reprezentowana jest przez fachowego pełnomocnika, przy ustalaniu jej winy w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze działania pełnomocnika oraz to, że zaniedbania osób, którymi on się posługuje, obciążają jego samego, a zatem nie uwalniają one strony od winy w niezachowaniu terminu. Innymi słowy w sytuacji, kiedy strona decyduje się na ustanowienie fachowego pełnomocnika jego uchybienia obciążają samą stronę, a zatem nie mogą przemawiać za przywróceniem uchybionego terminu. Dlatego też mając na uwadze powyższe Sąd w składzie to orzekającym działając na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 1, § 2 i § 4 ustawy p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.