26 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Henryk Wach, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi W. G. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
W rozpatrywanej sprawie W. G. - A. złożyła skargę na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję tego zakładu z [...] r. nr [...] odmawiająca skarżącej umorzenia zaległych składek. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie skargi, jako niezasadnej.
Następnie na rozprawie w dniu 26 marca 2010 r. skarżąca złożyła oświadczenie o cofnięciu skargi wobec spłacenia przez jej córkę, w jej imieniu wszystkich zaległych składek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Z kolei art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Przenosząc powyższe rozważania prawne na grunt przedmiotowej sprawy podkreślić należy, iż w sprawie doszło do skutecznego cofnięcia skargi, bowiem Sąd nie stwierdził istnienia okoliczności uzasadniających stwierdzenie, iż zaskarżona decyzja była dotknięta wadą nieważności.
Wobec powyższego w oparciu o przywołane wyżej przepisy Sąd orzekł jak na wstępie. Nie zachodziła potrzeba orzekania w przedmiocie wpisu od skargi, bowiem w rozpatrywanej sprawie skarżąca była ustawowo zwolniona z obowiązku uiszczenia wpisu.