Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Krzysztof Targoński ( spr. ) po rozpoznaniu w dniu 22 września 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie innych koncesji i zezwoleń (odpadów) postanawia: odrzucić skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C., po rozpatrzeniu zażalenia "A" Sp. z o.o. na niezałatwienie w ustawowym terminie wniosku o rozszerzenie decyzji Starosty z dnia [...] r. nr [...], działając na podstawie art. 37 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, stwierdziło, że złożone zażalenie jest niedopuszczalne.
W uzasadnieniu podano, że w dniu [...] r. do Kolegium wpłynęło pismo Spółki będące zażaleniem na niezałatwienie w ustawowym terminie wniosku strony o zmianę opisanej na wstępie decyzji Starosty.
Odnosząc się do tego Kolegium stwierdziło, że faktycznie postępowanie w sprawie zmiany przedmiotowej decyzji, wszczęte wnioskiem z dnia [...] r., uległo znacznemu wydłużeniu. Jednakże w dniu [...] r., a więc po wpływie zażalenia, została wydana decyzja przez Starostę - umorzono postępowanie. Tym samym nie można mówić o niezałatwieniu sprawy, co czyni zażalenie nieuzasadnionym.
Postanowienie to strona zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wnosząc o jego uchylenie.
W uzasadnieniu skargi nawiązano do przepisu art. 36 i art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego. Następnie zaakcentowano, że Starostwo Powiatowe w Z. pomimo upływu terminów wynikających z przepisów prawa nie powiadomiło strony o przyczynach zwłoki, a także nie wyznaczyło nowego terminu załatwienia sprawy, czym w sposób rażący naruszyło art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego. Po upływie terminów wydana została decyzja, która w swej sentencji sprzeczna jest z prawem i będzie przedmiotem zaskarżenia. Z kolei Kolegium wydając zaskarżone postanowienie toleruje niekompetencję Starosty [...] i działania na szkodę strony.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej odrzucenie lub oddalenie.
Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium podniosło, że postanowienie, którego podstawę prawną stanowi art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, należy do grupy postanowień rostrzygających kwestie wpadkowe w toku postępowania. Nie przysługuje na nie zażalenie, a także nie rozstrzyga co do istoty sprawy. Tego rodzaju postanowienie nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, co potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
W świetle art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej w skrócie P.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę, co do istoty.
Tym czasem zaskarżone postanowienie, co trafnie zauważyło Kolegium, takim nie jest.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w niniejszej sprawie, działając jako organ wyższego stopnia, orzekało na skutek zażalenia wniesionego w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Instytucja zażalenia na bezczynność organu przewidziana tym przepisem stanowi w swej istocie szczególny środek prawny mający za zadanie wyłącznie zwalczenie bezczynności organu administracji poprzez otwarcie drogi do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na tę bezczynność. Postępowanie przed organem wyższego stopnia ma charakter incydentalny, związany ściśle z zażaleniem strony zarzucającej organowi niższego stopnia bezczynność. Stanowisko zajęte przez organ wyższego stopnia nie może zatem kończyć postępowania w sprawie, jak również nie może rozstrzygać sprawy co do istoty, gdyż uprawnionym do tego jest najpierw organ pierwszej instancji. Stanowisko takie powinno mieć formę postanowienia, przy odpowiednim zastosowaniu art. 123 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, a jego treść powinna odnosić się wyłącznie do kwestii zażalenia na bezczynność organu niższego stopnia, tj. do kwestii zarzucanej bezczynności.
Bezzasadność tego zażalenia, jako kwestia merytoryczna co do bezczynności organu, bez względu na przyczynę takiej oceny, w tym także załatwienie sprawy przez organ, któremu zarzucana jest bezczynność, skutkować musi uznaniem go za niedopuszczalne.
Tak też było w niniejszej sprawie, skoro bowiem Starosta [...] zakończył postępowanie decyzją z dnia [...] r., to Kolegium działając na podstawie art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, nie mogło wyznaczyć terminu załatwienia sprawy, nawet w sytuacji, gdy decyzja kończąca wszczęte wnioskiem strony postępowanie, wydana została z naruszeniem ustawowych terminów załatwienia sprawy (art. 35 § 1 - 3 K.p.a.), a organ nie dopełnił ciążących na nim obowiązków powiadomienia o przyczynach zwłoki i wyznaczenia terminu załatwienia sprawy (art. 36 K.p.a.).
W tych okolicznościach Sąd działając na podstawie art. 56 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.