Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys- Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" w C. na pismo Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie: inne koncesje i zezwolenia postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić kwotę 100 zł (sto złotych) uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Pismem datowanym z dnia [...] r. "A" w C. zaskarżyła pismo Prezydenta Miasta K. z [...] r. nr [...]. Pismem tym organ administracji publicznej, odnosząc się do wniosku strony, zawartym w piśmie datowanym z dnia [...] r. poinformował o braku podstaw do wyrażenia zgody na zmianę decyzji zezwalającej wnioskodawcy na zbieranie odpadów na terenie punktów skupu zlokalizowanych na obszarze miasta K..
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie. Podkreślił, że pismo to nie podlega skardze do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - określanej odtąd skrótem "P.p.s.a.) sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę, jeżeli jest ona niedopuszczalna z innych powodów niż wskazane w art. 58 § 1 pkt 1-5. Do takich sytuacji zalicza się niewyczerpanie przez stronę przysługujących jej środków zaskarżenia. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie (...)
Odnosząc powyższe rozważania prawne do rozpoznawanej sprawy podnieść przyjdzie, że zaskarżone pismo z [...] r. stanowi faktycznie decyzję administracyjną. Należy w tym miejscu odwołać się do art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.) stanowiącego, że organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba, że przepisy kodeksu stanowią inaczej.
Analiza sprawy prowadzi do wniosku, że strona skarżąca złożyła wniosek o zmianę udzielonego wcześniej zezwolenia, który podlega rozpoznaniu w trybie kodeksu postępowania administracyjnego. Organ ustosunkowując się do wniosku strony winien, zgodnie z art. 104 § 1 k.p.a. i wobec braku przepisów odmiennych wydać decyzję administracyjną, tym bardziej, że przedmiot rozstrzygnięcia wiąże się z władztwem administracyjnym organu.
Pismo Prezydenta Miasta K. z [...] r. stanowi oświadczenie woli i jako takie winno być uznane za decyzję administracyjną. Wprawdzie art. 107 § 1 k.p.a. określa jakie wymogi powinna spełniać decyzja, a zaskarżony akt wielu tych wymogów nie spełnia (nie zawiera nazwy organu, podstawy prawnej ani też pouczenia o przysługujących środkach odwoławczych), elementem kluczowym dla uznania go za decyzję jest fakt, że zawiera on rozstrzygnięcie złożonego wniosku, pozornie tylko przybierające postać informacji o zmianie przepisów. W istocie bowiem organ odmówił uwzględnienia wniosku strony w zakresie zmiany zezwolenia. Stwierdzenie o wejściu w życie nowej ustawy o odpadach stanowi natomiast uzasadnienie tej odmowy.
Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, że wydana została decyzja przez organ I instancji, a zatem by mogła podlegać skardze do tutejszego Sądu winna być najpierw zaskarżona w drodze odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., stosownie do art. 127 § 1 k.p.a. Ponieważ ten tryb nie został wyczerpany, skargę faktycznie należy uznać za przedwczesną, a przez to niedopuszczalną.
Podkreślić jednak należy, że organ nie pouczył właściwie strony o przysługujących jej środkach zaskarżenia, co nie powinno wywrzeć dla niej negatywnych skutków. Dlatego też może ona dążyć do wzruszenia wydanej decyzji składając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania wraz z odwołaniem od pisma Prezydenta Miasta K. z [...]r..
Kierując się powyższym Sąd orzekł jak na wstępie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. O zwrocie wpisu rozstrzygnięto na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.