Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. W. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi P. W. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej postanawia: umorzyć postępowanie wywołane wnioskiem skarżącego.
Skarżący domagając się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sporządzonym na urzędowym formularzu wniosku oświadczył, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z ojcem, matką i bratem.
Objaśniając stan swojego majątku podał, że nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Podobnie osoby pozostające z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
Określając wysokość dochodów swego gospodarstwa domowego ograniczył się do wskazania,, że otrzymuje 153 zł zasiłku pielęgnacyjnego.
Uzasadniając swoje starania podniósł, że jest studentem fizjoterapii i po raz kolejny zaakcentował, że nie ma majątku, nie pracuje i utrzymuje się jedynie z zasiłku pielęgnacyjnego.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Skoro niniejsza sprawa ma za swój przedmiot uznanie skarżącego za czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej to przynależy do spraw z zakresu powszechnego obowiązku obrony. Wskazuje na to zresztą także opatrzenie jej symbolem "6240".
Powyższe oznacza, że skarżący jest z mocy prawa zwolniony z obowiązku uiszczania tak opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków (art. 239 pkt. 1 lit. f ppsa w związku z art. 241 ppsa). Jeśli więc skarżący korzysta ze zwolnienia przedmiotowego to w takiej sytuacji procesowej działaniem oczywiście bezcelowym było składanie przezeń wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (art. 244 §1 ppsa). O bezprzedmiotowości takiego żądania przesądza, bowiem aktualizowana determinantami prawnymi realna możliwość uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych w tym trybie. Innymi słowy skoro skarżący ma już z mocy prawa to, czego chce, to równocześnie nie może domagać się tego samego na wniosek.
Z tych względów należało więc postanowić jak w sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 ppsa.