Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2009 na posiedzeniu niejawnym wniosku B. G. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Wojewody z dnia 27 sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżący domagając się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego adwokata w sporządzonym na urzędowym formularzu wniosku oświadczył, że nie zatrudnia ani pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Uwidocznił pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną.
Objaśniając stan swojego majątku podał, że oprócz 52 metrowego mieszkania nie posiada innych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Podobnie jego żona i matka
Wskazał, że małżonka otrzymuje 640 zł.
Uzasadniając swoje starania nadmienił, że przebywa w Zakładzie Karnym gdzie nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów.
Z wcześniejszych wyjaśnień skarżącego wynika, że od szeregu lat korzysta ze specjalistycznej opieki lekarskiej. Jego żona też jest osobą schorowaną, korzysta z opieki społecznej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa) przy czym owa dokładność stopniowana jest przekonaniem sądu i referendarza, że strona podnoszone przez siebie okoliczności "wykazała". Zgodnie natomiast z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względnie wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się w sytuacji strony i nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony o składanie dodatkowych oświadczeń i przedkładanie dokumentów źródłowych. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty postępowania pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony nie będzie stać na ich poniesienia to może wydać rozstrzygniecie bez konieczności prowadzenia dalszych czynności.
Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa wskazując na swoją aktualną sytuację. Oświadczenie to wypada uznać za wystarczające do oceny jego aktualnych możliwości. Ze swej istoty dla osoby osadzonej w zakładzie karnym konieczność wygospodarowania potrzebnych sum na koszty postępowania generalnie stanowi problem. Na pomoc rodziny nie bardzo może liczyć. Z relacji skarżącego wynika bowiem, że małżonka otrzymując niewielkie świadczenie sama poszukuje wsparcia w ośrodkach pomocy społecznej. Okoliczność ta jest zaś o tyle wiarygodna, że pośród kart pomocniczych akt administracyjnych widnienie pisemna informacja, iż małżonkowie przed osadzeniem skarżącego korzystali z takiego wsparcia. Od innych członków rodziny pomocy nie otrzyma, choćby dlatego że interesy procesowe matki są przeciwstawne. Mając zatem na uwadze przytoczone okoliczności wypadało przyznać skarżącemu zgodnie z wnioskiem prawo pomocy w zakresie całkowitym. Rozstrzygnięcie takie uwzględnia ogólny status skarżącego zabezpieczając gwarantowane mu konstytucją prawo do sądu. Nadto wspiera zasadę równości broni, która wymaga, aby każda ze stron miała daną rozsądną możliwość przedstawienia swojej sprawy na zasadach, które nie stawiają jej w bardziej niekorzystnej sytuacji niż jej przeciwnika procesowego co także oznacza daną stronom możliwość zapoznania się i ustosunkowania do całości materiału dowodowego lub poczynionych oświadczeń. Na gruncie rozstrzyganego przypadku ma to znaczenie pierwszorzędne gdyż osadzenie skarżącego w zakładzie karnym stawia go w gorszej pozycji procesowej względem strony przeciwnej. Okoliczność, na ile pozostaje odpowiedzialny za taki stan rzeczy ma w tym aspekcie znaczenie drugorzędne.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 1 ppsa w związku z art. 245 §2 ppsa.