Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. F. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 maja 2008r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia uchwały Nr [...] Rady Miasta z dnia [...] 2007r. p o s t a n a w i a I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
W dniu 26 sierpnia 2010r. skarżący A. F. złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze swej skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 maja 2008r.
Strona skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika z uwagi na bardzo niskie dochody, a co za tym idzie - brak wystarczających środków, koniecznych do uiszczenia kosztów i ustanowienia adwokata. Skarżący wskazuje także, iż jest osobą po przebytych trzech ciężkich zawałach serca, całkowicie niezdolna do pracy. Wskazuje, iż rodzina składa się z 4 osób, w tym dwie córki uczą się natomiast żona pracuje w szpitalu jako pielęgniarka.
Zdaniem orzekającego, wniosek strony skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z żoną oraz dwiema córkami. Jest osobą niepełnosprawną, z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Rodzina utrzymuje się z renty skarżącego w kwocie 600 zł oraz wynagrodzenia za pracę małżonki w wysokości 1700 zł. Łącznie zatem dochody 4 - osobowej rodziny wynoszą 2 300 zł. Skarżący przedstawia decyzje wymiarowe podatku od nieruchomości na rok 2010, z których wynika, iż jest on właścicielem budynku mieszkalnego, działki o pow. 990 m2 oraz działki o pow. 2 581 m2.
Z akt sprawy wynika, że skarżący nie posiada konta bankowego. Nie wykazuje we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania wartościowych ruchomości czy też oszczędności.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych i przyznania kwalifikowanego zastępstwa prawnego stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskodawcy.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach - z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych.