Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. S. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 marca 2011 r. nr: [...] w przedmiocie ustalenia stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
W dniu 30 marca 2011 r. Rada Miasta podjęła uchwałę nr [...] w przedmiocie ustalenia stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina.
W piśmie nadanym w dniu 9 kwietnia 2015 r. P. S. wezwał Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa przedmiotową uchwałą.
Rada Miasta nie udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwanie.
Pismem z dnia 15 lipca 2015 r. P. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwalę Rady Miasta nr [...] z dnia 30 marca 2011 r.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta wniósł o jej oddalenie z uwagi na jej niezasadność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu, jako wniesiona po terminie.
Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (t.j.: Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Treść art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. oznacza, że w pierwszej kolejności obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy wniesiona skarga podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny i czy spełnia wymogi formalne, do których w niniejszej sprawie zaliczyć należy: 1) zaskarżenie uchwały z zakresu administracji publicznej, 2) wcześniejsze bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, 3) zachowanie terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego (dwa ostatnie punkty stanowią wymogi formalne dopuszczalności skargi).
Nie budzi wątpliwości, że zaskarżona uchwała jest uchwałą z zakresu administracji publicznej.
Skarżący dopełnił również wymogu bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.
Oceny zachowania terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego należy dokonać uwzględniając treść art. 53 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oraz uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 (sygn. akt: II OPS 2/07) wyjaśniającą powyższy przepis, w związku z rozbieżnościami orzecznictwa w zakresie jego stosowania. Zgodnie z brzmieniem tej uchwały, do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ma zastosowanie przepis art. 53 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wniosek taki wynika a contrario z art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, który wyłącza jedynie zastosowanie w tych sprawach art. 52 § 3 i 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wyłączenie to oznacza, że pozostałe przepisy tej ustawy dotyczące wnoszenia skargi do sądu administracyjnego będą miały zastosowanie, o ile ustawa o samorządzie gminnym nie stanowi inaczej. Z art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika termin trzydziestodniowy do wnoszenia skargi i ma on zastosowanie w sytuacji, gdy organ udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi. Zaś art. 53 § 2 cytowanej ustawy odnoszący się do sytuacji, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, statuuje sześćdziesięciodniowy termin dla wniesienia skargi i biegnie od dnia wniesienia tego wezwania do organu. Oznacza to, iż skarżący nie musi wyczekiwać na odpowiedź właściwego organu, tzn. ma prawo wezwać organ do usunięcia naruszenia i wkrótce potem wnieść skargę do sądu, a skarga taka nie będzie skargą przedwczesną.
O bezskuteczności wezwania natomiast można mówić zarówno wówczas, gdy właściwy organ nie uwzględni wezwania i to stanowisko przedstawi w odpowiedzi na wezwanie, jak i wtedy, gdy właściwy organ gminy nie zajmie stanowiska w sprawie wezwania i nie udzieli odpowiedzi skarżącemu. W każdym z tych przypadków jednak będzie miał zastosowanie inny termin dla wniesienia skargi - bądź trzydziestodniowy, bądź też sześćdziesięciodniowy.
Z akt sprawy wynika, że Rada Miasta nie udzieliła skarżącemu odpowiedzi na jego wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W tej sytuacji termin do wniesienia skargi, zgodnie z powyższymi uwagami, wynosił 60 dni od dnia wpływu wezwania do organu właściwego. Wezwanie skarżącego zostało nadane na poczcie w dniu 9 kwietnia 2015 r., a wpłynęło do organu w dniu 16 kwietnia 2015 r. zatem termin do złożenia skargi upływał w dniu 15 czerwca 2015 r. (poniedziałek). Skarżący natomiast sporządził skargę i złożył ją dopiero w dniu 15 lipca 2015 r., czyli po upływie tego terminu.
Z uwagi na powyższe zaistniały podstawy do odrzucenia skargi jako spóźnionej, zgodnie z brzmieniem art. 58 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego do dnia rozpoczęcia rozprawy.