W nauce prawa i orzecznictwie sądowym do niezawinionych przyczyn uchybienia terminowi zalicza się: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inna katastrofa, nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, mylne poinformowanie strony przez sąd o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.
W niniejszej sprawie zapadł wyrok oddalający skargę. Wobec tego siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku biegnie od dnia jego ogłoszenia, nawet jeśli strona nie była obecna przy jego ogłaszaniu, jeżeli została prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy. Tylko w przypadkach wymienionych w art. 139 § 4 i art. 140 § 2 tj,, gdy wyrok zapada na posiedzeniu niejawnym lub w przypadku doręczenia stronie pozbawionej wolności i wskutek tego nieobecnej przy ogłaszaniu wyroku, a działającej bez adwokata lub radcy prawnego, odpisu sentencji wyroku, termin ten biegnie od daty doręczenia odpisu sentencji wyroku.
W niniejszym przypadku Sąd prawidłowo zawiadomił skarżącego o terminie rozprawy. W zawiadomieniu o rozprawie znajduje się też pouczenie, że obecność nie jest obowiązkowa, i że na rozprawie może zapaść wyrok, który nie będzie podlegał doręczeniu, a jego zaskarżenie będzie możliwe po uprzednim złożeniu wniosku o jego uzasadnienie w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku.
Okoliczności zatem podniesione przez skarżącego, o nie dostrzeżeniu awiza nie mogły mieć znaczenia w kwestii braku jego winy w uchybieniu siedmiodniowego terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, skoro w tym wypadku termin ten liczy się od dnia ogłoszenia wyroku, a nie od daty przesłania odpisu wyroku. Awizo, o którym wspomniał skarżący w pisemnym wniosku dotyczyło natomiast najprawdopodobniej przesyłki zawierającej odpis prawomocnego już orzeczenia sądu, przesłanego za pismem z dnia 18 marca 2009 r., od którego doręczenia nie mógł biec, z przyczyn wyżej wskazanych, siedmiodniowy termin do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Poza tym, pozostawanie awiza wraz z innymi broszurami w skrzynce listowej, jak podniósł skarżący, nie może w żaden sposób i tak tłumaczyć braku zawinienia skarżącego w uchybieniu tego terminu. Świadczy to raczej o braku należytej staranności i dbałości o interesy skarżącego i jest okolicznością jego obciążającą.
W takim stanie rzeczy, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) należało orzec jak w sentencji.