Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Ł. o sporządzenie uzasadnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 marca 2015r., sygn. akt III SA/Kr 1145/14 w sprawie ze skarg J. Ł. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 maja 2014r. nr [...] z dnia 6 maja 2014r. nr [...] z dnia 6 maja 2014r. nr [...] z dnia 6 maja 2014r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego z dnia 6 maja 2014r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: odmówić sporządzenia uzasadnienia.
Postanowieniem z dnia 20 marca 2015r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił uzupełnienia swojego wyroku z dnia 24 listopada 2014r.
Pismem z dnia 21 kwietnia 2015r. J. Ł. wniósł o sporządzenia uzasadnienia postanowienia z dnia 20 marca 2015r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a.), strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
Rozstrzygnięcie o odmowie uzupełnienia wyroku ma formę postanowienia, gdyż zgodnie z art. 157 § 3 p.p.s.a., formę wyroku może mieć jedynie orzeczenie uzupełniające wyrok. Na postanowienie o odmowie uzupełnienia wyroku nie przysługuje skarga kasacyjna. Art. 173 § 1 p.p.s.a. dopuszcza bowiem wnoszenie skargi kasacyjnej na postanowienia kończące postępowanie w sprawie, tymczasem postanowienie, którego dotyczy wniosek rozstrzyga kwestię incydentalną. Postanowienie o odmowie uzupełnienia wyroku nie jest również zaskarżalne w drodze zażalenia. Jak stanowi art. 194 § 1 p.p.s.a., zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione kolejno w pkt od 1 do 10 tego przepisu. W żadnym z przepisów szczegółowych, a w szczególności w art. 157 p.p.s.a., który dotyczy zasad i trybu rozpatrywania wniosku o uzupełnienie wyroku, nie ma normy, która uprawniałaby stronę do zaskarżenia postanowienia o odmowie uzupełnienia wyroku. Również we wspomnianym wyżej katalogu postanowień, na które przysługuje zażalenie, zamieszczonym w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. nie zostało uwzględnione orzeczenie o odmowie uzupełnienia wyroku.
Zatem skoro postanowienie o uzupełnieniu wyroku jest niezaskarżalne, to również nie podlega ono uzasadnieniu. Świadczy o tym również treść art. 163 § 2 p.p.s.a., który stanowi, że postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym sąd uzasadnia, gdy stronie przysługuje na nie środek zaskarżenia.
W związku z powyższym Sąd odmówił sporządzenia uzasadnienia postanowienia z dnia 20 marca 2015r. Sąd wydał w tym przedmiocie postanowienie na posiedzeniu niejawnym opierając się na treści art. 141 § 3 w związku z art. 166 p.p.s.a. Pierwszy ze wskazanych przepisów stanowi, że odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku następuje postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym. Natomiast na podstawie art. 166 p.p.s.a., określoną w art. 141 § 3 p.p.s.a. formę i tryb odmowy uzasadnienia wyroku należy zastosować, gdy przedmiotem odmowy sporządzenia uzasadnienia jest postanowienie.
Wydane postanowienie o odmowie sporządzenia uzasadnienia postanowienia nie podlega zaskarżeniu. W art. 194 § 1 pkt 4 p.p.s.a. przewidziana została jedynie możliwość wnoszenia zażalenia na postanowienie o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku. Wskazanie w tym przepisie tylko na wyrok uniemożliwia rozszerzenie uprawnienia strony również do zaskarżania rozstrzygnięć o odmowie sporządzenia uzasadnienia postanowień. Sytuacja procesowa kształtowałaby się inaczej, gdyby ustawodawca określił w sposób ogólny, że zażalenie można wnosić na odmowę sporządzenia uzasadnienia orzeczenia. Takiego rozwiązania jednak nie zastosowano. Wobec tego kontrola takiego postanowienia przez Naczelny Sąd Administracyjny mogłaby nastąpić na podstawie art. 191 p.p.s.a., zgodnie z którym NSA w ramach rozpoznania skargi kasacyjnej, na wniosek strony, rozpoznaje również te postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, które nie podlegały zaskarżeniu w drodze zażalenia, a miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.