Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. P. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu związanych z udziałem w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lipca 2013 r. nr: [...] w przedmiocie odmowy wydania uwierzytelnionej kopii bądź uwierzytelnionego odpisu pisma p o s t a n a w i a przyznać na rzecz adwokata P. K. wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej ul. [...], W od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych, czterdzieści groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych, czterdzieści groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem Referendarza Sądowego z dnia 30 kwietnia 2014 roku przyznane zostało skarżącej G. K. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu. Wyznaczony zarządzeniem Dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 11 czerwca 2014 roku adwokat W. H. reprezentował skarżącą w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, a następnie sporządził i wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2014 roku oddalającego skargę, za co otrzymał stosowne wynagrodzenie.
Okręgowa Rada Adwokacka w W w dniu 28 września 2016 roku wyznaczyła adwokata z innej miejscowości do pełnienia czynności przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Wskazany w ten sposób został adwokat P. K.
W dniu 12 października 2015 roku przed NSA odbyła się rozprawa, w której w charakterze pełnomocnika z urzędu G. K. wzięła udział adwokat A. L., działająca na zasadzie pełnomocnictwa substytucyjnego udzielonego przez adwokata P. K. Do protokołu rozprawy zgłoszony został wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I OSK 486/15 oddalił skargę kasacyjną, a rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu zostało przekazane do rozpoznania przez sąd I instancji.
Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według norm przepisanych został ponowiony przez adwokata P. K. w piśmie z dnia 18 października 2016 roku (data wpływu do tut. Sądu). Pełnomocnik oświadczył jednocześnie, że opłaty nie zostały uiszczone w całości, ani w części.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit "c" w/w rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - w sytuacji, gdy w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat, nie sporządził i nie wniósł kasacji - wynosi 75 % opłaty określonej w pkt 1, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit "c"). Zatem za udział w rozprawie przed NSA opłata wynosi 180 zł (240 zł x 75% = 180 zł).
Opłata ta została podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (180 zł x 23% = 41,40 zł) w myśl § 4 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.