Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. G. na Wójta Gminy C. w przedmiocie wymierzenia grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie III SAB/Kr 67/12 postanawia: I. oddalić wniosek w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i synem.
Określając majątek swój i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym uwidocznił, że w jego skład wchodzi dom drewniany do kapitalnego remontu, mieszkanie o powierzchni 49,22 m2, nieruchomość rolna o powierzchni 2,30 ha a do żony udział w innej nieruchomości rolnej wynoszący 30 arów. Nie posiadają zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Na miesięczne dochody gospodarstwa domowego składa się emerytura skarżącego w wysokości 929,81 zł oraz wynagrodzenie syna w wysokości 1181,38 zł. W sumie daje to łącznie kwotę 2111,19 zł
Uzasadniając swoje starania odniósł się do okoliczności nurtującej go sprawy. Przedstawiając strukturę miesięcznych wydatków podał, że na czynsz za mieszkanie przeznaczają 354,86 zł, na leki 100 zł, na gaz 142,15 zł, na prąd 105,26 zł, na telefon 54,88 zł, na wywóz śmieci 23 zł, na środki czystości 70-80 zł. W sumie wydatki związane z bieżącym utrzymaniem domu i wykupem lekarstw szacować należy na ok. 850 zł. Do tego dochodzi jeszcze konieczność opłacenia podatków.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zacząć wypada od tego, że stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W realiach niniejszej sprawy skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa i oświadczenie to jest wystarczające dla oceny jego aktualnych możliwości płatniczych. Nie przesądza jednak samo w sobie o zasadności składanego wniosku.
Jeśli bowiem skarżący domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym to przesłanką skuteczności jego wniosku powinno być wykazanie, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Tutaj jednak pojawia się problem. Gospodarstwo domowe skarżącego dysponuje bowiem stałym miesięcznym dochodem szacowanym na 2111,19 zł. Rodzina zaspakaja swoje potrzeby bytowe we własnym mieszkaniu. Ponadto do skarżącego należy jeszcze wykazany dom drewniany i nieruchomość rolna a do jego małżonki wykazany udział spadkowy. Okoliczności te siłą rzeczy niweczą więc zasadność ustaleń co do tego, że skarżący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Do rozważenia pozostaje zatem czy i na ile taka sytuacja przekreśla jego starania w całej rozciągłości. Godzi się bowiem zauważyć, że zgodnie z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie prawa pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją takiego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 ppsa in fine). Oczywiście po dokonaniu ustaleń, że nie jest ona w stanie ponieść kosztów ustanowienia takiego pełnomocnika bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa)