Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: po rozpoznaniu Sędzia WSA Renata Czeluśniak na posiedzeniu niejawnym zażalenia Z. Ś. z dnia 9 lipca 2018 r. w dniu 5 września 2018 r. w sprawie ze skargi Z. Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 października 2017 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia odrzucić zażalenie
Sygn. akt IIl SA/Kr 1351717
Uzasadnienie
Pismem z dnia 9 lipca 2018 r. skarżący Z. Ś. wniósł zażalenie na postanowienie tut. Sądu z dnia 26 czerwca 2018 r.
Z uwagi na fakt, że w aktach sprawy brak jest postanowienia z tej daty, zarządzeniem Sędziego z dnia 13 sierpnia 2018 r. skarżący został wezwany do sprecyzowania ww. zażalenia poprzez wskazanie, na które konkretnie postanowienie zostało ono wniesione, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia zażalenia.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący nadesłał pismo z dnia 20 sierpnia 2018 r., w którym podał, że jest to zażalenie na postanowienie z dnia 3 sierpnia 2018 r. Postanowienie z tej daty również jednak nie zostało wydane w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2018.1302) dalej jako "P.p.s.a.", zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia.
Zgodnie z art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Skoro zatem w niniejszej sprawie skarżący nie wywiązał się z obowiązku uzupełnienia braków formalnych zażalenia, podając po raz kolejny datę w której nie wydano żadnego postanowienia, zarządzania, czy też nawet nie sformułowano pisma, podlegało ono odrzuceniu na podstawie wyżej wskazanych przepisów, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.