Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia G. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Kr 1356/16 w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: I. uchylić postanowienie z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Kr 1356/16; II. przywrócić skarżącej termin do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 18 października 2016 r., odrzucił skargę G. K. - dalej skarżąca, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego - jako wniesioną po terminie. Odpis postanowienia doręczono skarżącej w dniu 16 listopada 2016 r. wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia.
W dniu 25 października 2016 r. skarżąca złożyła wniosek o prawo pomocy.
Postanowieniem z dnia 10 listopada 2016 r. referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowił dla niej adwokata z urzędu.
Pismem z dnia 25 listopada 2016 r. (data prezentaty) skarżąca wniosła zażalenie na ww. postanowienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 15 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na posiedzeniu niejawnym odmówił przywrócenia terminu skarżącej do wniesienia skargi .
Na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej wniósł zażalenie, w którym zarzucił naruszenie art. 86 § 1 ppsa. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącej podniósł, że uraz nogi jaki doznała skarżąca już sama w sobie spełnia kryterium braku winy w uchybieniu terminu, bowiem uniemożliwił jej poruszanie się, a w konsekwencji nadanie pisma w terminie nawet przy dołożeniu najwyższej staranności. Wskazał również, że skarżąca mieszka z dala od bliskich, pod lasem, a mąż, który się nią opiekuje, ze względu na słaby stan wzroku pomylił datę pisma otrzymanego od organu. Skarżąca poniosła negatywne konsekwencje wynikające z działania jej męża . Pełnomocnik skarżącej podkreślił, że gdyby skarżąca nie poprosiła męża o pomoc w nadaniu skargi , termin zostałby jej przywrócony. W ocenie pełnomocnika , skarżąca nie może ponosić odpowiedzialności za działania jej męża , który nie jest profesjonalnym pełnomocnikiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) - dalej jako ppsa, jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo.
Pełnomocnik skarżącej wniósł zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 marca 2017 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Po zapoznaniu się z jego treścią oraz ponownym przeanalizowaniu sprawy Sąd uznał, iż zażalenie jest oczywiście uzasadnione, albowiem w niniejszej sprawie zachodziły podstawy do przywrócenia terminu.
Zgodnie z art. 86 § 1 ppsa, sąd może postanowić o przywróceniu terminu do dokonania czynności sądowej na wniosek strony, o ile do uchybienia terminu doszło bez jej winy. Z kolei zgodnie z treścią art. 87 § 1 ppsa wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana. Z wnioskiem należy wystąpić w terminie 7 dni od daty ustania przyczyny uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 ppsa), a wraz z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 ppsa).
Po ponownym przeanalizowaniu sprawy Sąd doszedł do przekonania, że skarżąca uprawdopodobniła, że w niniejszej sprawie miały miejsce ww. przesłanki. Sąd uwzględnił okoliczność, że skarżąca jest osobą starszą, schorowaną, a uszkodzenie nogi uniemożliwiło jej wniesienia skargi w terminie. Nadto zwrócić należy uwagę, że instytucja przywrócenia terminu ma na celu ochronę strony przed negatywnymi konsekwencjami różnych, acz niezawinionych okoliczności, szczególnie takich , jaka wystąpiła w niniejszej sprawie, kiedy na skutek niesprawności skarżącej i niedokonaniem w terminie czynności procesowej jest odrzucenie skargi i tym samym zamknięcie stronie drogi do dochodzenia swoich praw przed sądem. Złożenie skargi przez męża skarżącej , również osobę starszą i niesprawną , nie będącą profesjonalnym pełnomocnikiem nie powinno skutkować negatywnymi konsekwencjami dla skarżącej .
W świetle powyższego Sąd w trybie autokontroli, na podstawie art. 195 § 2 ppsa uchylił zaskarżone postanowienie i ponownie rozpoznał wniosek o przywrócenie terminu. Pełnomocnik skarżącej wykazał w zażaleniu brak winy skarżącej w uchybieniu terminu. Tym samym w punkcie drugim sentencji postanowienia należało orzec o przywróceniu terminu do złożenia skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 195 § 2 w zw. z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi