Kraków, dnia 25 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat K. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokat K. M. Kancelaria Adwokacka w W Filia w T ul. [...] kwotę 180,00 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Wnioskiem z dnia 28 kwietnia 2014 r. adwokat K. M. wystąpiła o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej przez pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu podała, że decyzją Okręgowej Rady Adwokackiej w W została wyznaczona do pełnienia czynności przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt 1357/11. Dalej wskazała, że w ramach podjętych czynności m.in. skierowała pismo z dnia 15 kwietnia 2014 r. podtrzymujące twierdzenia skargi kasacyjnej, a także uczestniczyła w rozprawie przed NSA w dniu 24 kwietnia 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej P.p.s.a.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W okolicznościach niniejszej sprawy adwokat K. M. została pełnomocnikiem skarżącego M. B. na etapie postępowania kasacyjnego, przy czym skargę kasacyjną sporządził i wniósł inny pełnomocnik z urzędu, wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w K i reprezentujący skarżącego w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
Zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatom ustanowionym pełnomocnikami stron z urzędu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie z przepisem § 18 ust. 1 pkt 2 lit. c) powołanego rozporządzenia, stawka minimalna za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat, nie sporządził i nie wniósł kasacji wynosi 75% stawki określonej w pkt 1, nie mniej jednak niż 120 zł. Z kolei, w myśl § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c), stawka minimalna w sprawie innej niż wymienione w lit. a) i b) wynosi 240 zł.
Powyższe oznacza, że w sytuacji takiej jak w niniejszej sprawie, tj. gdy pełnomocnik reprezentował stronę wyłącznie w postępowaniu przed sądem drugiej instancji, należne mu wynagrodzenie za jedną sprawę wynosi 75% stawki minimalnej przewidzianej za zastępstwo procesowe w pierwszej instancji. Nie ma przy tym znaczenia, czy jego mocodawca był reprezentowany przed sądem pierwszej instancji przez innego pełnomocnika, czy też pomocy prawnej z urzędu udzielono mu na etapie skargi kasacyjnej wnoszonej do sądu odwoławczego. Istotne bowiem jest jedynie to, że pełnomocnik, któremu należy się wynagrodzenie, przystąpił do sprawy dopiero w postępowaniu kasacyjnym. Ratio legis powołanych przepisów polega zatem na tym, aby pełnomocnik występujący jedynie przed sądem drugiej instancji, który zobowiązany jest zapoznać się z aktami toczącego się postępowania i sporządzić, ewentualnie poprzeć skargę kasacyjną, otrzymał wynagrodzenie w wysokości 75% stawki określonej za udział pełnomocnika w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Gdyby zaś w danej sprawie pełnomocnik reprezentował stronę skarżącą w obu instancjach sądowych, w myśl powołanych przepisów otrzymałby 150% stawki minimalnej (100% za I instancję i 50% za drugą).
W tym stanie rzeczy należało przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokat K. M. kwotę
180 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu na podstawie § 18 ust. 1 pkt 2 lit. c) w zw. z pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 461), czyli 75% z kwoty 240 zł.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 250 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji.