Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w dniu 21 lutego 2011 r. w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 października 2010 r. znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 7 października 2010r. znak: [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2010r. znak: [...] odmawiającą A. Z. przyznania zasiłku celowego. Decyzję doręczono stronie 22 października 2010r.
W dniu 24 listopada 2010r. A. Z. wraz ze skargą na w/w decyzję SKO złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu podała, że jest osobą niepełnosprawną i załatwianie spraw urzędowych jest dla niej czasami problemem. Skarżąca wyjaśniła, że ma trudności z poruszaniem się, a inne choroby uniemożliwiają jej normalną egzystencję. Wskazała też, że nie ma pieniędzy na znaczki pocztowe i wykonanie koniecznych kserokopii. Skarżąca podała, też, że jej sytuacja rodzinna skomplikowała się z powodu choroby córki oraz narodzin wnuczki. Wszystkie te okoliczności zdaniem skarżącej uniemożliwiły jej wniesienie skargi w terminie.
Zarządzeniem z dnia 20 stycznia 2011r, wezwano skarżącą, by w terminie siedmiu dni pod rygorem odmowy przywrócenia terminu podała, jakie konkretnie okoliczności sprawiły, że w okresie od 22 października 2010r. do 24 listopada 2010r. nie była w stanie wnieść skargi w terminie oraz kiedy okoliczności te dokładnie powstały i ustały. Wezwanie to doręczono skarżącej 3 lutego 2011r.
A. Z. w piśmie z dnia 8 lutego 2011r. ponownie wskazała na swój stan zdrowia (m.in. obustronne zwichnięcie stawów biodrowych, torbiele na nerkach) oraz trudną sytuację finansową jako przyczyny niedochowania terminu do wniesienia skargi. Skarżąca przedstawiła dwie kserokopie zaświadczeń o stanie zdrowia opatrzone datami 18 sierpnia 2010r. oraz 20 września 2010r. Podała także, że przed 22 października 2010r. na skutek osłabienia spadła ze schodów i odniosła kontuzję kolana. Skarżąca wskazała, że jej córka mieszka osobno, ma sześciomiesięczne dziecko i dlatego nie mogła pomóc skarżącej we wniesieniu skargi. Skarżąca podała, że nie miała możliwości skorzystania z pomocy osób trzecich.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 § 1 i 2 ppsa wniosek o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Podkreślić należy, że "Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy. Z brakiem winy mamy natomiast do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu. Okolicznościami takimi mogą być na przykład nagła choroba lub błędne pouczenie sądu" (tak NSA w postanowieniu z dnia 11 kwietnia 2008r. sygn. akt I OZ 246/08, Lex Omega nr 479292). Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Ani podeszły wiek ani stan zdrowia nie stanowią przesłanek wykluczających istnienie winy" (tak NSA w wyroku z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07, Lex Omega nr 344095).