Mając na uwadze powyższe oraz treść wniosku o przywrócenie terminu, Sąd uznał, że wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Z przytoczonych wyżej orzeczeń NSA wynika, że okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu muszą być tego rodzaju, że ich pojawienie się jest dla strony zaskakujące i stawiają one stronę w takiej sytuacji, że nie jest ona w stanie ich przezwyciężyć, nawet w przypadku podjęcia największego wysiłku. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie miały miejsca. Z treści wniosku o przywrócenie terminu, pisma uzupełniającego wniosek oraz załączonych zaświadczeń lekarskich rzeczywiście wynika, że sytuacja życiowa skarżącej jest trudna z powodu trapiących ją chorób oraz niskich dochodów. Jednakże skarżąca nie uprawdopodobniła, że w okresie, kiedy biegł termin do wniesienia skargi (czyli od 22 października 2010r.) miały miejsce jakieś szczególne zdarzenia, które uniemożliwiły jej wniesienie skargi w terminie. Przedstawione zaświadczenia lekarskie potwierdzają stan zdrowia skarżącej istniejący od dłuższego czasu i ten stan zdrowia nie uniemożliwiał skarżącej uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym, w tym także wnoszenia środków zaskarżenia od wydawanych decyzji. Ogólne powołanie się przez skarżącą na "kontuzję kolana" powstałą "przed 22 października 2010r." Sąd uznał za niewystarczające dla przyjęcia, że zaistniały okoliczności wskazujące, że strona nie ponosi winy w niedochowaniu terminu. Podkreślić trzeba, że to na stronie ubiegającej się o przywrócenie terminu spoczywa ciężar uprawdopodobnienia, że zachodzą podstawy do przywrócenia terminu. Strona powinna zatem konkretnie wskazać na to, jaka okoliczność sprawiła, że termin nie został dochowany i kiedy ta okoliczność wystąpiła. Powoływanie się w sposób ogólny na stan zdrowia lub sytuację finansową należy uznać za brak uprawdopodobnienia podstaw do przywrócenia terminu. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, ponieważ skarżąca, pomimo precyzyjnego wezwania o przedstawienie okoliczności i dowodów przemawiających za przywróceniem terminu, nie uprawdopodobniła, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Dlatego należało orzec jak w sentencji na podstawie art. 86 § 1 i art. 87 § 2 ppsa.