Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. W. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w sprawie skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 24 października 2007r. Nr [...] w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasoby Gminy p o s t a n a w i a I. umorzyć postępowanie w sprawie zwolnienia od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
W dniu 20 listopada 2012r. A. W. złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w sprawie skargi na uchwałę Rady Miasta w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy.
Strona skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z uwagi na bardzo niskie dochody, a co za tym idzie - brak wystarczających środków, koniecznych do uiszczenia kosztów i ustanowienia radcy bądź adwokata. Wskazuje także, iż jest osobą umiarkowanie niepełnosprawną, leczącą się psychiatrycznie.
Odnosząc się do wniosku skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych orzekający umorzył postępowanie w tej kwestii. Z przepisu bowiem art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ) wynika, iż nie mają obowiązku uiszczania kosztów sądowych, między innymi strony skarżące w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych, dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej. Ponieważ przedmiotowa sprawa należy do zakresu spraw zwolnionych z mocy ustawy z obowiązku uiszczania kosztów sadowych, stąd orzekający na podstawie art. 239 pkt 1 w zw. z art. 161 cyt. ustawy - umorzył postępowanie w sprawie w tym zakresie.
Natomiast odnosząc się do wniosku strony o ustanowienie radcy prawnego bądź adwokata z urzędu uznano, iż wniosek ten zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie. Utrzymuje się ze świadczeń z Ośrodka Pomocy Społecznej w formie zasiłku w kwocie 522 zł.
Z akt sprawy wynika, iż skarżący nie posiada na własność żadnych nieruchomości. Wskazuje jako miejsce zamieszkania mieszkanie wynajmowane przez siostrę z orzeczoną eksmisją. Nie wykazuje także we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania wartościowych ruchomości czy też oszczędności. Wskazuje na koszty zamieszkania - 50 zł oraz koszty zakupu leków - 155 zł.
Instytucja przyznania prawa pomocy stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.