Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 25 sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zadłużenia wynikającego z wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Zaskarżoną decyzją z dnia 25 sierpnia 2016 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze, utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2016 r., nr [...] odmawiającą skarżącemu umorzenia zadłużenia wynikającego z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Powyższa decyzja z prawidłowym pouczeniem o prawie i terminie do wniesienia skargi kasacyjnej została doręczona skarżącemu w dniu 7 września 2016 r.
W dniu 8 września 2016 r. skarżący złożył w tut. Sądzie wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu, który został rozpatrzony pozytywnie, postanowieniem referendarza sądowego z dnia 16 września 2016 r. (sygn. akt III SO/Kr 13/16).
Ustanowiony z urzędu adwokat w dniu 18 stycznia 2017 r. wniósł skargę na ww. decyzję SKO wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że skarżący był przekonany, że dopełnił wszelkich formalności związanych z wniesieniem skargi. Zwrócił się on po pomoc do radcy prawnego MOPS-u, który doradził mu złożenie wniosku o udzielenie prawa pomocy. Ustanowiony z urzędu pełnomocnik dopiero w dniu 11 stycznia ustalił, że skarga nie została przez skarżącego wniesiona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Skutki prawne niezachowania terminu oraz podstawy prawne jego przywrócenia reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2016.718), zwana dalej "P.p.s.a.", a w szczególności art. 85-89 tej ustawy. Zgodnie z treścią art. 85 cyt. ustawy czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 P.p.s.a.). Natomiast w art. 87 P.p.s.a. ustawodawca określił jakie wymogi muszą zostać spełnione by sąd mógł uwzględnić taki wniosek:
- pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.),
- w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.),
- równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie sądowym przyjęte jest, iż wskazane kryterium jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej oraz, że uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04, niepubl.). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia (por. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2000 r., sygn. akt III SA 1716/99, LEX nr 45409). Od strony postępowania oczekuje się bowiem i jednocześnie wymaga szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw. Należyta staranność w prowadzeniu swych spraw wymaga, by w warunkach z jakiegokolwiek powodu niekorzystnych zachować szczególną dbałość i ostrożność, zwłaszcza w dokonywaniu istotnych czynności urzędowych.
Rozpoznając wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w kontekście przytoczonych regulacji, w pierwszej kolejności Sąd stwierdza, że wniosek został złożony w terminie albowiem pełnomocnik skarżącego dowiedział się o braku wniesienia skargi przez skarżącego w dniu 11 stycznia 2017 r. Natomiast wniosek został złożony za pośrednictwem urzędu pocztowego w dniu 18 stycznia 2017 r.
Zdaniem Sądu skarżący nie uprawdopodobnił jednak, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy. Skarżący nie powołał się na okoliczności wskazujące, że uchybienie terminowi nastąpiło na skutek wystąpienia przeszkody nie do przezwyciężenia. Samo mylne przekonanie skarżącego o wniesieniu skargi nie może zostać uznane za podstawę do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Sąd wziął pod uwagę fakt, że skarżący w terminie do wniesienia skargi złożył wniosek o przyznanie mu pełnomocnika z urzędu, który to został rozpatrzony pozytywnie, nie mniej jednak wniesienie skargi do sądu nie jest objęte przymusem adwokacko - radcowskim, a skarżący został pouczony w treści zaskarżonej decyzji o prawie i sposobie wniesienia skargi.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a.