Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odpłatności za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. W., reprezentowanego przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu - apl. adw. R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 stycznia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej postanawia: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 stycznia 2011 r. Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z [...] 2010 r. znak: [...], którą ustalono odpłatność za pobyt dziecka skarżącego w rodzinie zastępczej

W skardze do sądu administracyjnego, reprezentujący skarżącego kurator dla nieznanego z miejsca pobytu wniósł w jego imieniu o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd jednakże może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (§ 3 art. 61 p.p.s.a.). Inne przyczyny, niż powyżej wymienione, nie mogą stanowić podstawy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania, iż okoliczności te istotnie zaistniały spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową, o której mowa w art. 61 p.p.s.a. Wnioskodawca powinien zatem wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki. Bez przywołania okoliczności określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. oraz bez przedstawienia stosownego uzasadnienia popartego dowodami, nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia wymienionych w tym unormowaniu warunków. (por. m.in. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2004 r., FZ 104/04, Lex Polonica nr 1926375; z 28 kwietnia 2005 r., II OZ 184/05, LEX nr 302251; z 13 grudnia 2004 r., FZ 496/2004, Lex Polonica nr 375763; z dnia 27 stycznia 2005 r., FZ 569/2004, Lex Polonica nr 420585; z dnia 7 kwietnia 2005 r., II OZ 201/2005, Lex Polonica nr 409861; z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/2006, Lex Polonica nr 1394742).

W rozpatrywanej sprawie reprezentujący skarżącego kurator ograniczył się jedynie do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Nie wskazał ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie kwestionowanej decyzji, a co najważniejsze, w ogóle nie uzasadnił, że przesłanki te zachodzą w sytuacji skarżącego. Zgodzić się więc w pełni należy z tezą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zawartą w postanowieniu tego sądu z 6 lutego 2009 r., sygn. akt II FZ 39/09, że: "Nie można przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku, ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia (jak w niniejszym przypadku uczynił to kurator), to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności.

Stanowisko skarżącego, reprezentowanego przez kuratora, że zaskarżona do wojewódzkiego sądu administracyjnego decyzja jest merytorycznie nietrafna i w jego ocenie narusza prawo materialne i procesowe, nie stanowi przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 września 2004 r., sygn. akt FZ 358/2004, Lex Polonica nr 390383). Zasadnie wywodzi NSA w postanowieniu z 28 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 184/05, LEX nr 30225, że: "Niezgodność decyzji z prawem, która będzie przedmiotem oceny Sądu I instancji w toku rozprawy, i ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 p.p.s.a. (...) to dwie różne kwestie.

O ile pierwsza z nich (kontrola legalności aktu) jest celem postępowania sądowoadministracyjnego, to druga znacznie może poprzedzać merytoryczną decyzję sądu, i jak stwierdzono, ma odmienną osnowę. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności decyzji z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcia Sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności decyzji administracyjnej".

Skoro strona skarżąca w żaden sposób nie wykazała, że przesłanki do wstrzymania przez sąd wykonalności decyzji istnieją, to mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r., - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1