Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Bożenna Blitek po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia M. Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 279/17 utrzymujące w mocy zarządzenie referendarza sądowego w sprawie ze skargi M. Ł. na postanowienie Wojewody z dnia 5 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odrzucić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 25 października 2017 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, gdyż pomimo wezwania nie został on złożony na urzędowym formularzu.
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 279/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie utrzymał w mocy powyższe zarządzenie referendarza sądowego.
Pismem z dnia 5 marca 2018 r. skarżący wniósł zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 10 stycznia 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm., zwanej dalej "p.p.s.a."), zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10.
W dniu 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015r. poz. 658), która m.in. zmodyfikowała zasady rozpoznawania w postępowaniu sądowoadministracyjnym wniosków o przyznanie prawa pomocy (w sprawach wszczętych po tym dniu, a taką bez wątpienia jest rozpoznawana sprawa). Zmianie uległ art. 260 p.p.s.a., który przed dniem 15 sierpnia 2015r. stanowił, że wniesienie sprzeciwu (jeśli nie jest on odrzucony) skutkuje utratą mocy przez zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został ten sprzeciw wniesiony, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie sądu wydane w tym trybie przysługiwało zażalenie (por. art. 260 p.p.s.a. in fine, w brzmieniu sprzed dnia 15 sierpnia 2015r.). Obecnie w świetle art. 260 p.p.s.a. sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzeń lub postanowień referendarza, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a., wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza zmienia albo utrzymuje w mocy, orzekając jako sąd drugiej instancji i stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu. Przepis art. 260 p.p.s.a. w brzmieniu obecnie obowiązującym nie przewiduje zatem możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie wydane na jego podstawie. Ustawodawca nie przewidział zatem możliwości zaskarżenia wydanego na podstawie art. 260 § 1 p.p.s.a. postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego o zmianie lub utrzymaniu w mocy postanowienia lub zarządzenia referendarza sądowego z zakresu prawa pomocy.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że zażalenie wniesione na orzeczenie, od którego nie przysługuje taki środek zaskarżenia, podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne, a w związku z tym na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.