Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 6 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: ustanowić na rzecz skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
W złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, oświadczając, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną uwidoczniła, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i dwoma synami.
Określając swój majątek i rodziny podał, że nie posiadają żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Miesięczne dochody gospodarstwa domowego oszacował łącznie na 2317,70 zł wyjaśniając, że na kwotę tę składa się 933 zł netto jego renty, 1680 zł wynagrodzenia żony za pracę, i 437,50 zł wynagrodzenia jednego z synów zatrudnionego na ¼ etatu. Nadmienił, że drugi z synów jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku.
Uzasadniając swoje starania zaakcentowała, że jest na rencie inwalidzkiej z bardzo niskim dochodem. Podniósł, że rodzina ponosi wysokie koszty utrzymania związane z opłatami za gaz, prąd, leki, wodę.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych. Skarżący korzysta więc z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych - co zgodnie z art. 241 ppsa oznacza całkowite zwolnienie strony z obowiązku wnoszenia opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków.
Równocześnie godzi się zauważyć, że zgodnie z art. 246 §1 pkt. 2 ppsa sąd może przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym obejmujące m.in. ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa) pod warunkiem złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne". Owa "dokładność" stopniowana jest z kolei przeświadczeniem czy to sądu czy to referendarza, że strona okoliczności te wykazała to znaczy przedstawiła je w sposób przekonywujący. Jednocześnie zwrócenia uwagi wymaga, iż przyjęta przez ustawodawcę konstrukcja prawna opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się co do tego, że stać ją będzie na uiszczenie wymaganych kosztów oraz nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości względnie tyczą one nieistotnych składników stanu majątkowego strony to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony do składania dodatkowych oświadczeń lub przedkładania dokumentów źródłowych (arg. ex art. 255 ppsa). Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony najzwyczajniej albo nie będzie stać na pokrycie wymaganych opłat albo odbędzie się to kosztem istotnego uszczuplenia jej majątku to może wydać rozstrzygniecie w przedmiocie zwolnienia bez konieczności dalszych wezwań.
W realiach niniejszej sprawy skarżący złożyła oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa. Oświadczenie to można uznać za wystarczające do oceny aktualnej sytuacji skarżącego i jego możliwości płatniczych. Te nie rysują się specjalnie na korzyść. Skarżący nie należy bowiem do osób zamożnych, gdyż tak należy postrzegać rodzinę bez jakiegokolwiek majątku, zmagającą się z problemami zdrowotnymi skarżącego i bezrobociem jednego z synów. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że przy obecnym poziomie cen oraz usług środki, jakie ma do dyspozycji to czteroosobowe gospodarstwo domowe wystarczają w zasadzie tylko na opędzenie podstawowych potrzeb.
Uwzględniając to wszystko udzielono więc skarżącemu pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustanawiając na jego rzecz adwokata, którego wyznaczy właściwy organ samorządu zawodowego.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.