Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 1 września 2016r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Z. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2016r., sygn. akt III SA/Kr 307/16 o utrzymaniu w mocy postanowienia referendarza sądowego w sprawie ze skargi Z. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 lutego 2016r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2016r., sygn. akt III SA/Kr 307/16 referendarz sądowy umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie skarżącego o zwolnienie go od kosztów sądowych oraz oddalił wniosek o ustanowienie dla skarżącego adwokata.
Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2016r., sygn. akt III SA/Kr 307/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie utrzymał w mocy powyższe postanowienie referendarza sądowego.
W dniu 28 lipca 2016r. (data stempla pocztowego) skarżący przesłał pismo z dnia 25 lipca 2016r., zatytułowane "Skarga powoda na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 29.06.2016 roku".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Przedmiotem niniejszej sprawy jest pismo skarżącego z dnia 25 lipca 2016r., zatytułowane "Skarga powoda na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 29.06.2016 roku". Z uwagi na treść tego pisma, w którym skarżący wymienia postanowienie z dnia 29 czerwca 2016r., zarzucając mu naruszenie art. 108 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, pismo to, pomimo błędnej nazwy, należało uznać za zażalenie na w/w postanowienie.
Zgodnie z treścią art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r. poz. 718, zwanej dalej "p.p.s.a."), zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10. Natomiast zgodnie z art. 260 § 1 p.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Postanowienie, o którym mowa w art. 260 § 1 p.p.s.a. nie zostało wymienione w żadnym z punktów art. 194 § 1 p.p.s.a., ponadto ustawa nie przewiduje wniesienia zażalenia na tego rodzaju postanowienie. Stosownie bowiem do art. 260 § 2 p.p.s.a., Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu. Taka kolejność zapadłych orzeczeń przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi kończy merytoryczne rozpoznawanie wniosków w przedmiocie przyznania prawa pomocy. W takim przypadku wojewódzki sąd administracyjny działa jako instancja kontrolująca orzeczenie referendarza sądowego. Orzeczenia tych sądów stają się prawomocne z chwilą ich wydania i nie przysługują od nich żadne środki odwoławcze, w tym także zażalenie (art. 168 § 1 p.p.s.a.). Nie jest to bowiem przypadek, o którym stanowi art. 258 § 4 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał zatem, iż złożone w przedmiotowej sprawie zażalenie jest niedopuszczalne i odrzucił je na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.