Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi S. H. na decyzję Wojewody z dnia 19 stycznia 2015 r. znak: [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i przyznania zasiłku dla bezrobotnych postanawia odrzucić skargę
W. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 22 stycznia 2015 r. znak: [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Jak wynika z treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.), zwanej dalej ppsa, do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Zgodnie z treścią § 1 pkt 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. nr 72, poz. 652 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie jest właściwy dla obszaru województwa małopolskiego.
Tymczasem zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, który ma siedzibę w Warszawie. Sądem administracyjnym miejscowo właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy jest zatem, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą ogólną wynikającą z art. 13 § 2 ppsa w związku z treścią § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, będący właściwym dla obszaru województwa mazowieckiego.
Należy również zauważyć, że z treści art. 13 § 3 ppsa wynika możliwość ustanawiania przez Prezydenta RP w drodze rozporządzenia wyjątków od ogólnych zasad dotyczących właściwości. Taki wyjątek został ustanowiony w § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego (Dz. U. nr 89 poz. 506 ze zm.), jednak odnosi się on tylko do spraw dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. nr 125, poz. 874, ze zm.). Natomiast zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), a więc nie ma do niej zastosowania rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. Niniejsza sprawa rozpoznawana być zatem musi zgodnie z przytoczonymi powyżej ogólnymi zasadami co do właściwości miejscowej wojewódzkich sądów administracyjnych.
Zgodnie z treścią art. 59 § 1 ppsa, jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Ponieważ zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie z powodów przytoczonych powyżej stwierdził swą niewłaściwość miejscową, przekazał sprawę sądowi właściwemu miejscowo, tj. Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.