Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 marca 2015 r. wniosku E. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku w sprawie z Jej skarg na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] z dnia 12 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania przyznanych świadczeń za nienależnie pobrane postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 13 listopada 2014 r. sygn. akt III SA/Kr 36/14 oddalił skargi E. S. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 września 2013 r. w przedmiocie uznania przyznanych świadczeń za niezależnie pobrane.
Pismem z dnia 11 grudnia 2014 r. skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku wraz z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Zarządzeniem z dnia 16 stycznia 2015 r. Sąd wezwał skarżącą o wykazanie braku winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, poprzez uprawdopodobnienie, iż charakter jej choroby w dniach 13 listopada 2014 r. - 5 grudnia 2014 r. uniemożliwił jej dochowanie terminu, gdyż na zaświadczeniu lekarskim z dnia 12 listopada 2014 r., znajdującym się w aktach sprawy, brak jest informacji, czy skarżąca zmuszona była do przebywania w domu z zaleceniem leżenia.
W odpowiedzi do tut. Sądu wpłynęło pismo pełnomocnika skarżącej, w który podniósł on, że w dniu 12 listopada 2014 r. skarżąca miała wykonywany zabieg na prawe oko, który był powiązany z długotrwałą rekonwalescencją i nie przyniósł oczekiwanej poprawy. Przyczyna uchybienia terminu ustała dopiero w dniu 5 grudnia 2014 r., kiedy to stan zdrowia skarżącej nieznacznie się poprawił.
Pełnomocnik skarżącej poinformował, że jej stan zdrowia jest wysoce niezadowalający, potęgowany niepełnosprawnością oraz problemami natury psychicznej. W dniach od 13 listopada 2014 r. do 5 grudnia 2014 r. skarżąca była po zabiegu operacyjnym prawego oka i przebywała w domu.
Zdaniem pełnomocnika, doświadczenie życiowe przemawia za tym, że osoba o takim stopniu niepełnosprawności, jak skarżąca przy innych towarzyszących dolegliwościach oraz pogarszającej się wadzie wzorku zmuszona była przebywać w domu.
Sąd stwierdza, że w aktach sprawy znajduje się karta informacyjna z zakładu opieki medycznej z której wynika, że skarżąca w domu korzysta z wózka inwalidzkiego, a na spacery wychodzi dzięki pomocy znajomych.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.), przy czym równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, biorąc pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem, przy uwzględnieniu wymogów przewidzianych w art. 87 § 1 p.p.s.a., przywrócenie terminu może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku oraz gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy (por.: postanowienie NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II OZ 882/11; postanowienie NSA z dnia 26 października 2009 r., sygn. akt I OZ 996/09; postanowienie NSA z dnia 23 października 2009 r., sygn. akt I OZ 989/09; postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2007 r., sygn. akt I OZ 738/09).