Kraków dnia 20 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Wołek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc styczeń 2002 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...]
W dniu 3 stycznia 2008 r. skarżącemu doręczono decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] wraz z pouczeniem terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
W dniu 4 lutego 2008 r. skarżący wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga została przesłana w dniu 11 lutego 2008 r. do organu - Dyrektora Izby Celnej. W dniu 14 marca 2008 r. organ przesłał odpowiedź na skargę wraz ze skargą i aktami do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę przyjmując, ze skarga została wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia.
Pismem z dnia 28 maja 2008r. nadanym w tym dniu w urzędzie pocztowym, skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia "odwołania". W uzasadnieniu skarżący domagał się wyjaśnienia czy fakt wniesienia środka odwoławczego bezpośrednio do organu, który ma go rozpatrzyć, nie przez organ, który wydał zaskarżoną decyzję, jest wystarczający do odmowy rozpatrzenia środka odwoławczego podnosząc, że przepisy prawa nie rozstrzygają, że składając "odwołanie" uchybił terminowi.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). We wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 87 § 3 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Okoliczności podniesione we wniosku skarżącego nie wskazują na spełnienie przesłanek określonych w art. 86 §1 p.p.s.a. Skarżący nie uprawdopodobnił w żaden sposób, z czego wynika fakt uchybienia terminu do wniesienia skargi, a jedynie stwierdził, iż powołane w postanowieniu przepisy prawa nie rozstrzygają, że składając skargę uchybił terminowi. Nie wykazał, więc, że nie dokonał w terminie czynności wniesienia skargi bez swojej winy, przy czym Sąd miał na uwadze także to, że zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie wniesienia skargi. Mając powyższe na uwadze, Sąd działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
Na marginesie należy zauważyć, że skarżący nie podał również we wniosku, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminowi. Wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu przewidzianego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Termin ten liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od daty, w której strona dowiedziała się o uchybieniu terminu. Spóźniony, a więc złożony z przekroczenia terminu siedmiu dni wniosek o przywrócenie terminu zgodnie z treścią art. 88 p.p.s.a., sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Fakt spóźnienia musi wyraźnie wynikać z treści wniosku. Sąd nie ma prawa domniemywać, że strona uchybiła terminowi w tej, a nie w innej dacie. Z okoliczności niniejszej sprawy nie da się w sposób jednoznaczny ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 został zachowany, dlatego też Sąd wydał rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.